مقاله‌ای تحت عنوان «استثناگرایی هنری آمریکایی و اینترنت» در سال 2022 و در مجله مطالعات فضای مجازی منتشر شد که نویسندگان آن اعتقاد داشتند بخش قابل توجهی از مردم آمریکا به استثناگرایی آمریکایی باور دارند؛ باوری که ایالات متحده آمریکا دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد و سرنوشت ویژه‌ای است که آن را از سایر ملل متمایز می‌کند و این باور اغلب با آرمان‌های دموکراسی و آزادی مرتبط است. اما آیا افرادی در ایالات متحده وجود دارند که از نظر هنری نیز استثناگرا باشند؟

پژوهشگران با استفاده از داده‌های نظرسنجی GSS در سال 2014 پرسش و پاسخ‌هایی را انتخاب کردند که یا می‌گفتند «تا حدودی به دستاوردهای هنری آمریکا افتخار می‌کنند» یا «بسیار افتخار می‌کنند.» در ابتدا، پژوهشگران معتقد بودند که افرادی که از استثناگرایی هنری آمریکایی حمایت می‌کنند، عمدتا مرد هستند، به محافظه‌کاری تمایل دارند و با حزب جمهوری‌خواه همسو هستند.

با این حال، یافته‌های آنان به صراحت این پیش‌فرض‌ها را رد کرد. در مواردی مانند گرایش‌های سیاسی و الگوهای رأی‌گیری، داده‌ها دقیقاً روند مخالف را نشان دادند و به این نکته اشاره می‌کردند که استثناگرایان هنری آمریکایی بیشتر دموکرات‌اند!

*نقش اینترنت و هنر وایرال شدن

اینترنت به‌طور بنیادی نحوه‌ ایجاد، مصرف و توزیع هنر را تغییر داده است و دوران جدیدی از کاوش و نوآوری هنری را به ارمغان آورده است. این تحول به‌ویژه برای هنرمندان مهم است که از قدرت اینترنت برای دسترسی به اطلاعات و گسترش افق‌های خلاقیت خود استفاده کرده‌اند.

برخلاف رسانه‌های هنری سنتی که به ابزارهای فیزیکی نیاز دارند، بوم دیجیتال یک زمین بازی بی‌پایان برای هنرمندان ارائه می‌دهد. هنر دیجیتال، که شامل نقاشی دیجیتال، مدل‌سازی سه‌بعدی و انیمیشن می‌شود، به جنبه‌ای مهم از استثناگرایی هنری در عصر دیجیتال تبدیل شده است.

یکی از جنبه‌های قابل‌توجه انقلاب هنر دیجیتال، دسترسی‌پذیری آن است. با ظهور نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای کاربرپسند، هنرمندان نوپا در سراسر جهان می‌توانند با ابزارهای دیجیتال هنرشان را آزمایش کنند. این دموکراتیزه کردن خلق هنری، به افرادی که ممکن است به منابع هنری سنتی یا آموزش رسمی دسترسی نداشته باشند، اجازه می‌دهد تا پتانسیل خلاقیت خود را کشف کنند.

آموزش‌های آنلاین، انجمن‌ها و جوامع، منابع ارزشمندی برای یادگیری و به اشتراک‌گذاری تکنیک‌ها فراهم می‌کنند و شبکه‌ای جهانی از هنرمندان مشتاق به گسترش مرزهای هنر خود را تقویت می‌کنند.

در عصر اینترنت، مفهوم استثنایی‌بودن هنری با پدیده هنر وایرال شایع شده است. یک اثر هنری یا تلاش خلاقانه یک هنرمند می‌تواند جهان دیجیتال را مجذوب خود کند و به‌سرعت در سراسر پلتفرم‌های اجتماعی منتشر شود و هنرمندان ناشناس را به شهرت برساند. پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام، تیک‌تاک و توییتر به‌عنوان سکوی پرتاب برای این حس‌های وایرال عمل می‌کنند و به آثار هنری اجازه می‌دهند تا به‌سرعت به میلیون‌ها بیننده برسند و مرزهای جغرافیایی و فرهنگی را پشت سر بگذارند.

مجازی‌سازی موزه‌ها و گالری‌ها نیز جنبه‌ای تحول‌آفرین از تأثیر اینترنت بر هنر است. پلتفرم‌های آنلاین به علاقه‌مندان هنر در سراسر جهان اجازه می‌دهند تا موزه‌ها و نمایشگاه‌های مشهور را از خانه خود کاوش کنند. این دموکراتیزه‌کردن دیجیتالی دسترسی به هنر، مخاطبان آثار هنری را گسترش داده است.

علاوه بر موسسات معتبر، گالری‌ها و پلتفرم‌های هنری آنلاین نیز به‌وجود آمده‌اند که فرصت‌هایی را برای هنرمندان نوظهور و دیده‌نشده فراهم می‌کنند تا آثار خود را به نمایش بگذارند و به رسمیت شناخته شوند و از دروازه‌بانان سنتی دنیای هنر عبور کنند. استثناگرایی آمریکایی، که عمیقاً در روان و هویت ملی آمریکا ریشه دارد، نقش مهمی در شکل‌گیری تاریخ و سیاست این کشور ایفا می‌کند.

باور به اصول بنیان‌گذاران آمریکا، به‌ویژه آزادی و دموکراسی، جنبه کلیدی استثناگرایی آمریکایی است. باور به اینکه ایالات متحده بر اصولی بنا شده است که در اعلامیه استقلال و قانون اساسی ثبت شده‌اند و این اصول به‌عنوان اصولی جهانی و پایدار دیده می‌شوند و کشور را به‌عنوان یک چراغ راه آزادی برای سایر کشورها متمایز می‌کنند. انقلاب آمریکا اغلب به‌عنوان مدرکی از این استثنایی‌بودن ذکر می‌شود که الهام‌بخش ملت‌های دیگر برای دستیابی به استقلال و خودتعیینی است.

در طول تاریخ خود، آمریکا با چالش‌های بزرگی مواجه شده است، مانند جنگ داخلی، رکود بزرگ و جنبش حقوق مدنی. باور به استثنایی‌بودن آمریکایی اغلب ملت را به غلبه بر این چالش‌ها سوق داده است و الهام‌بخش مقاومت و عزم راسخ بوده است. این باور همچنین سیاست خارجی آمریکا را شکل داده است، به‌طوری که این کشور خود را به‌عنوان یک رهبر جهانی و نیروی خیر می‌بیند که دموکراسی و آزادی را در سراسر جهان گسترش می‌دهد.

با این حال، استثنایی‌بودن آمریکایی خالی از انتقاد نیست. برخی معتقدند که این باور می‌تواند منجر به تکبر و احساس استحقاق شود و باعث شود ایالات متحده به‌طور یک‌جانبه عمل کند و به منافع و حاکمیت سایر کشورها توجه نکند. دیگران می‌گویند که این باور به ساخته شدن اسطوره‌ای از آمریکا کمک می‌کند و نواقص و بی‌عدالتی‌های کشور را پنهان می‌کند.

**فضای هنری آمریکا، زمینی برای نوآوری هنری؟

استثناگرایی هنری آمریکایی نیز گسترش این باور است که فضای هنری آمریکایی زمینه‌ای حاصل‌خیز برای نوآوری و بیان هنری فراهم می‌کند. منظره فرهنگی متنوع و پویای کشور منجر به ظهور اشکال و سبک‌های هنری متعددی شده است که بازتاب‌دهنده جامعه چندوجهی آن است. باور به فردگرایی و پیگیری رویاها هنرمندان را تشویق می‌کند تا به‌طور آزادانه پتانسیل خلاقیت خود را کاوش کنند و محیطی را فراهم می‌کند که صداهای هنری از همه اقشار جامعه بتوانند ظهور کنند.

یک مطالعه با استفاده از داده‌های نظرسنجی عمومی اجتماعی (GSS) رفتار جستجوی اطلاعات استثناگرایان آمریکایی را مورد بررسی قرار داد. این نظرسنجی که هر دو سال یک‌بار انجام می‌شود، تصویری جامع از جامعه آمریکا و روندهای در حال تغییر آن ارائه می‌دهد. نظرسنجی سال 2014 بر روی جنبش اجتماعی، نابرابری اقتصادی، نگرش‌های اجتماعی، باورهای سیاسی، وابستگی‌های مذهبی، سلامت و رفاه و استفاده از فناوری تمرکز داشت.

مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی بود که خود را نسبتاً مفتخر یا بسیارمفتخر به دستاوردهای هنری و ادبی آمریکایی می‌دانستند. تحلیل خروجی SPSS بر توزیع سطوح افتخار به دستاوردهای هنری آمریکا در میان 1043 پاسخ‌دهنده هنری استثنایی با هیچ پاسخ گم‌شده‌ای متمرکز است.

داده‌ها نشان می‌دهد آمریکایی‌های استثناگرا در مشاغل با اعتبار پایین‌تر نسبت به جمعیت عمومی کار می‌کنند. توزیع جنسیتی در میان 1043 پاسخ‌دهنده استثناگرا نشان می‌دهد که 44.9٪ مرد و 55.1٪ زن هستند که نشان‌دهنده نمایندگی کمی بیشتر زنان است. این یافته نشان می‌دهد که تفاوت قابل‌توجهی در مورد استثناگرایی هنری بین مردان و زنان وجود ندارد.

در نهایت تمایل عمومی به دموکرات‌ها، ترجیح منابع خبری دیجیتال و سطوح مختلف افتخار به دستاوردهای هنری آمریکا بیشتر است. برخلاف انتظارات، آنها بیشتر احتمال دارد دموکرات باشند تا جمهوری‌خواه، که نشان‌دهنده گرایش‌های سیاسی متنوع در میان این گروه است.

منبع: خبرگزاری ایرنا