این‌روزها در جمع‌های مردم بسیار درباره دختر جوانی که اخیراً اقدام به خودکشی کرد، می‌شنویم و بالطبع این‌گونه خبرها کم نیستند؛ به‌ویژه در استان همدان که متأسفانه جزء پیشتازان این پدیده شوم است. اما باید گفت خودکشی و دیگر آسیب‌های اجتماعی، معلول علل متعددی هستند از مسائل اقتصادی گرفته تا تربیتی و خانوادگی که باید هرکدام در جایگاه خود مورد بررسی قرار بگیرند.

اگرچه طی چندسال اخیر اقتصاد به‌عنوان مهمترین مسئله کشور مطرح شده، اما این یک واقعیت است که اگر به فرهنگ و مسائل اجتماعی توجه نکنیم، نمی‌توانیم انتظار جامعه‌ای سالم داشته باشیم؛ چراکه همه‌چیز را با مسائل مالی نمی‌توان حل کرد. انسانی که به‌لحاظ روانی، تربیتی و فرهنگی سالم باشد، به‌راحتی و بدون اینکه بار روی دوش دیگران باشد، تولید ثروت می‌کند، چراکه نگاه او به زندگی درست و حرکت‌آفرین است.

مسئولان عمده علت شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی در کشور را ناشی از هجمه‌های فرهنگی خارجی می‌دانند؛ آن‌ها معتقدند سناریوهای زیادی را می‌توان در این زمینه مطرح کرد که شاید اصلی‌ترین آن، سناریوی فروپاشی نظام خانواده در ایران باشد. در 100 سال اخیر با همه‌ تلاش‌هایی که در این زمینه شد، نتوانسته‌اند نظام خانوادگی را در ایران به‌هم بریزند، درنتیجه یکی از سناریوهایی که برای ایران طراحی کرده‌اند، برهم زدن فضای سالم زندگی خانواده‌ها است که به بهانه‌ مشکلات اجتماعی و اقتصادی، روی آن سرمایه‌گذاری می‌کنند که به تبع آن، طلاق نیز یکی از آسیب‌ها در همین زمینه است.

آمار طلاق در کشورهایی نظیر حوزه‌ اسکاندیناوی، بیش از 50 درصد است و همین سناریو برای ایران هم درحال پیاده شدن بوده؛ به‌واقع کاری می‌کنند که جوان ایرانی یا نسبت به مقوله‌ ازدواج بی‌‌اعتنا شود و به‌ سمت باهم ‌بودن‌های غیر مسئولیت‌آور حرکت کند، یا حتی پس از ازدواج، آن پایبندی لازم را به نظام خانواده نداشته باشد.

بحث دیگر درباره‌ سلوک اجتماعی و سبک زندگی ایرانی‌ها است؛ شاید یکی از مهم‌ترین اقدامات آن‌ها برای استحاله‌ فرهنگی و تخریب نگرش‌های ارزشی، ملی و دینی ایرانی‌ها، تغییر در سبک زندگی آن‌ها است که در این چندسال بر آن تأثیر گذاشته‌اند؛ از کلیدواژه‌هایی که در کلیپ‌ها و پوسترهای ارسالی در فضای مجازی دست به دست می‌شود تا گراهایی که برای تولید محتوا به چهره‌ها می‌دهند، همه و همه تلاش ویژه‌ای برای انهدام هویت ملی و دینی ایرانی‌ها دارند که تاکنون تا حدود زیادی موفق بودند. همین حرکت شوم باعث شده است جوانان نسبت به ازدواج کم‌رغبت شده و تعداد قابل توجهی از خانواده‌های جوان از آوردن فرزند خودداری کنند، تا بدان‌جا که برای پُر کردن خلأ نبود فرزند، به نگهداری از حیوانات روی آورده‌اند.

اما متأسفانه برخلاف جدی و بغرنج بودن وضعیت، کمتر مسئولان و نخبگان دانشگاهی و حوزوی به دنبال درمان دردهای اجتماعی هستند؛ بخشی از اساتید دانشگاه که بر اثر آموخته‌های عموماً برآمده از فرهنگ غربی بسیاری از ارزش‌های دینی و ملی را مردود می‌دانند و حوزویان نیز عموماً وظیفه جدی در این زمینه برای خود قائل نیستند! مدیران هم چون عمر مسئولیتشان کوتاه است، تا بیایند و مسقر شوند و...، دیگر نمی‌رسند کار جدی برای مسائلی که جامعه با آن دست به گریبان است، انجام دهند و نتیجه این روند می‌شود بالا رفتن آمار اعتیاد، خودکشی و...