جنگل‌ها به مثابه ریه‌های زمین عمل می‌کنند و دائماً دی‌اکسید کربن را جذب کرده و اکسیژن تازه به هوا می‌فرستند. اما این تنها نیمی از ماجراست. نکته جالب اینجاست که جنگل‌ها همچنین دی‌اکسید کربن را نیز بازدم می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، آن‌ها برای رشد دی‌اکسید کربن جذب می‌کنند اما معمولاً به مقدار کم‌تری از آن را نیز بازدم می‌کنند.
به تازگی مطالعه جدید دانشگاه لستر نکته‌ جالب‌تری به این موضوع اضافه کرده است؛ محققان دریافته‌اند که تنه درختانی که پس از آسیب و یا قطع شدن در حال احیا هستند، دی‌اکسید کربن را با سرعت بیشتری نسبت به درختان دست‌نخورده آزاد می‌کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد که درختان با داشتن فضای بیشتری برای رشد در جنگل‌های قطع‌شده، با سرعت بیشتری رشد کرده و دی‌اکسید کربن را جذب می‌کنند. با این حال، این رشد سریع با یک عارضه جانبی همراه است که این عارضه آزادسازی سریع‌تر دی‌اکسید‌ کربن است. بنابراین درختان قطع‌شده با سرعت بیشتری رشد می‌کنند اما در عین حال به همان سرعت دی‌اکسید کربن نیز آزاد می‌کنند.
نتایج تحقیقات نشان داد که ممکن است در برخی موارد حجم این دی‌اکسید کربن آزاد شده از مقدار جذب شده توسط درخت بیشتر شود!
دانشمندان خاطرنشان می‌کنند که این تحقیقات فصل جدیدی از ترسیب کربن در جنگل‌ها را باز می‌کند که در طرح‌های اصلاح جنگل‌ها، ایجاد جنگل مصنوعی و... نیازمند توجه بیشتری است.
این مطالعه در مجله نیو فیتولوژی منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری تسنیم