دولت این کشور در ابتدای اجرای طرح، برای دو روز تعداد اتوبوس‌های بدون هزینه را در شهر گسترش داد تا مردم بتوانند رایگان سفر کنند و سپس این جنبش را به نفع شهروندان ادامه داد.
حمل‌ونقل شهری در آفریقا با چالش‌های متعددی از جمله شهرنشینی سریع، افزایش موتورسیکلت‌ها و ترافیک سنگین روبه‌رو است. این مسائل کیفیت زندگی در شهرها را تهدید و توسعه پایدار را مختل کرده است. وابستگی به سیستم‌های حمل‌ونقل غیررسمی همچون مینی‌بوس‌ها و موتورسیکلت‌ها، بیشتر اوقات منجر به کیفیت خدمات ناکافی و نگرانی‌های ایمنی برای مسافران می‌شود. بسیاری از شهرهای آفریقایی در حفظ خدمات موجود حمل‌ونقل عمومی به‌دلیل نداشتن بودجه کافی و زیرساخت‌های ضعیف با مشکل روبه‌رو هستند.
در آفریقا، مفهوم حمل‌ونقل عمومی رایگان به‌تازگی مورد توجه قرار گرفته است و اسواتینی، کشوری با تنوع زیستی غنی، به‌عنوان یک مثال قابل‌توجه در این زمینه شناخته می‌شود. دولت این کشور در دسامبر 2021 در جریان اعتصاب کارگران، خدمات اتوبوس‌رانی رایگان را برای تسهیل حرکت عمومی معرفی کرد که این اقدام گامی مهم در راستای حل چالش‌های حمل‌ونقل در منطقه بود.
این ابتکار نه‌تنها پاسخی به نیازهای فوری بود، بلکه پتانسیل راه‌حل‌های حمل‌ونقل رایگان برای کاهش مشکلات تحرک شهری در سراسر قاره را نیز نشان داد. اسواتینی به نخستین کشور آفریقایی تبدیل شد که حمل‌ونقل رایگان را برای شهروندان خود ارائه می‌دهد. دولت در ابتدای این طرح، برای دو روز اتوبوس‌هایی را به‌کار گرفت تا مردم بتوانند بدون هزینه سفر کنند؛ این اقدام یک گام مهم بود زیرا بسیاری از کشورهای دیگر آفریقا در زمان اختلالات کارگری قادر به ارائه حمل‌ونقل عمومی رایگان نبودند اما این کشور توانست با هوشمندی، تردد مؤثری را در شهرها رقم بزند.
با وجود چالش‌ها، چندین شهر آفریقایی در حال بررسی راه‌حل‌های نوآورانه برای بهبود جابه‌جایی شهری هستند، به‌عنوان مثال کیگالی در رواندا و آدیس آبابا در اتیوپی روزهای بدون خودرو را به‌طور منظم اجرا کرده است که حمل‌ونقل غیرموتوری را ترویج می‌کند و مشارکت جامعه را در فضاهای شهری تشویق می‌کند. این ابتکار شاهد افزایش مشارکت بوده و به کاهش ترافیک و آلودگی کمک کرده است.
در حالی که ابتکار اسواتینی در حال حاضر منحصربه‌فرد است، اما سوالات مهمی درباره قابلیت اجرای برنامه‌های مشابه در سایر شهرهای آفریقایی ایجاد می‌کند. مزایای بالقوه شامل بهبود دسترسی به مشاغل و خدمات برای جمعیت‌های کم‌درآمد، کاهش ترافیک و افزایش گزینه‌های تحرک است.
با این حال، برای اینکه سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی رایگان پایدار باشند، باید توسط سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی قوی و ساختارهای حکومتی مؤثر که نیازهای همه ساکنان را اولویت‌بندی می‌کنند، حمایت شوند. این اقدام شامل ادغام تأمین‌کنندگان حمل‌ونقل غیررسمی در سیستم‌های رسمی و تضمین دسترسی برابر به خدمات در میان گروه‌های مختلف اجتماعی-اقتصادی است.