مناطق خشک که شاخص خشکی آن‌ها (AI) کمتر از 0.65 است، حدود 45 درصد از خشکی‌های کره زمین را پوشش می‌دهند و بیش از 3 میلیارد نفر را در خود جای داده‌اند. کمبود شدید آب در این مناطق تهدیدات جدی برای رفاه انسان‌ها و اکوسیستم‌ها به همراه دارد.
نتیجه یک مطالعه جدید که توسط مؤسسه علوم جغرافیایی و پژوهش‌های منابع طبیعی آکادمی علوم چین (CAS) انجام شده، تغییرات ذخیره آب در 105 هزار و 400 دریاچه و مخزن در مناطق خشک جهان از سال 1985 تا 2020 را بررسی کرده و نتایج این مطالعه نتیجه نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد: کمبود ذخیره آب سطحی در مناطق خشک جهان به میزان 2.20 کیلومتر مکعب در سال افزایش یافته است، که عمدتاً به دلیل ساخت مخازن و سدهای جدید بوده است.
تحلیل بیشتر نشان داد که تغییرات بلندمدت در ذخیره این منابع آب بیشتر به فعالیت‌های انسانی از جمله گرمایش جهانی و مدیریت منابع آب نسبت داده می‌شود تا تغییرات بارش، که پیش‌تر به‌عنوان علت اصلی فرض می‌شد.
این مطالعه داده‌های مشاهداتی در مورد تغییرات بلندمدت ذخیره آب سطحی در مناطق خشک جهان ارائه می‌دهد و این تغییرات را به فعالیت‌های انسانی نسبت می‌دهد.
این گزارش تأکید می‌کند که گرمایش جهانی و فعالیت‌های انسانی نقش مهمی در تغییرات بلندمدت هیدرولوژیکی دارند. بنابراین، مدیریت منابع آب تنها بر اساس بارش ممکن است منبع آب را بیش از حد یا کم‌تر از حد برآورد کند. به جای آن، برنامه‌ریزی یکپارچه منابع آب باید عواملی مانند اقلیم، ویژگی‌های حوضه و فعالیت‌های انسانی را در نظر بگیرد تا ارزیابی دقیق‌تری از منابع آب داشته باشد.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Water منتشر شد.