«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید» همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!
تبرک لحظاتمان با شهید حسین رنجه:
وصیت من به شما ملت آگاه و غیور و شهیدپرور ایران سفارش به تقوا و تهذیب نفس است؛ حتی یک لحظه از یاد خدا غافل نشوید، ما هرچه داریم از اوست. چرا وقتى که مشکلى براى ما پیش می‌آید، به یاد خدا می‌افتیم؟در تمام حالات در شادی‌ها و ناراحتی‌ها به یاد پروردگار باشید، وقتى شما به یاد خدا باشید، خدا هم به یاد شماست. برادران و خواهران همیشه طورى در این دنیا زندگى کنید که آمادگى براى رفتن را داشته باشید، توشه براى آخرت داشته باشید که در آن دنیا در مقابل خدا، در مقابل انبیا، در مقابل آقا اباعبدالله(ع) و شهدا روسیاه نباشید.
چرا معصیت خدا را می‌کنید؟ پس چرا اینقدر دل به این دنیاى فانى بسته‌اید؟ هروقت خواستید گناه بکنید، به یاد مرگ و شب اول قبر بیفتید که کسى نیست شما را در آن فضاى تنگ و تاریک و تنهایى قبر نجات دهد، مگر اعمال نیک و خوب شما. امت حزب‌الله! امام را تنها نگذارید و از روحانیت در خط امام جدا نشوید؛ چون جامعه بدون روحانیت مثل جامعه‌ای می‌ماند که پزشک نداشته باشد، اگر روحانیت نبودند، از اسلام خبرى نبود.