پلاستیک‌هایی که در طبیعت قرار می‌گیرند، ممکن است به دلیل طول عمر طولانی آن‌ها، به‌صورت ناخواسته وارد زندگی حیوانات و گیاهان شوند. همچنین برخی از مواد پلاستیکی با گذر زمان تجزیه نمی‌شوند و به همین دلیل در طولانی مدت می‌توانند آلودگی و زیان‌هایی مانند خفگی حیوانات، آلودگی خاک و آب، و کاهش تولید محصولات کشاورزی و صید ماهی را به‌دنبال داشته باشند.
مصرف بیش از حد مواد پلاستیکی، باعث آلودگی هوا، سرطان، اختلالات هورمونی، بیماری‌های قلبی و عروقی و افزایش خطر بروز برخی بیماری‌های پوستی می‌شود. در کل، استفاده بیش از حد از مواد پلاستیکی و عدم مدیریت صحیح آن‌ها، به‌طور مستقیم و غیرمستقیم باعث آسیب به سلامت انسان و محیط زیست می‌شود.
*برای کاهش زیان پلاستیکی چه اقداماتی انجام دهیم؟
می‌توانیم اقدامات مختلفی را انجام دهیم که در کل به سه دسته عمده زیر قابل تقسیم می‌شوند:
- کاهش مصرف پلاستیک: برای این کار می‌توانیم از جایگزینی مواد دیگر با پلاستیک، استفاده کنیم. به‌عنوان مثال، از بطری‌های قابل بازیافت، کیسه‌های خرید قابل بازیافت و پوشش‌های غیر پلاستیکی استفاده کنیم. همچنین، می‌توانیم به جای استفاده از ظروف یک‌بار مصرف، از ظروف بازپس‌گیری پذیر و یا خودمان ظروفمان را با خود حمل کنیم.
- بازیافت و دورریز سالم پلاستیک: با استفاده از سیستم بازیافت، می‌توانیم پلاستیک‌های قابل بازیافت را جدا کرده و آن‌ها را دوباره به مصرف برسانیم. همچنین، از دورریز سالم پلاستیک، به جای رها کردن آن در محیط زیست، استفاده کنیم. برای این کار، می‌توانیم پلاستیک‌ها را در سطل‌های دورریز جداگانه و یا به مراکز بازیافت برای دورریز صحیح ارسال کنیم.
- آگاهی‌بخشی و تربیت مصرف‌کنندگان: برای کاهش مصرف پلاستیک و دورریز آن، باید آگاهی‌بخشی و تربیت مصرف‌کنندگان صورت گیرد. برای این کار، می‌توانیم از طریق کمپین‌های آگاهی‌بخشی و آموزش افراد در مدارس، دانشگاه‌ها و جامعه، به ایجاد تغییرات در رفتار مصرف‌کنندگان کمک کنیم.
در کل، کاهش زیان پلاستیکی نیازمند همکاری همه ما، ازجمله سازمان‌ها، دولت، کسب و کارها و افراد عادی است.