شهر تایپه در تایوان با راه‌اندازی سرویس تاکسی ویژه سالمندان و افراد دارای معلولیت، بستری مناسب برای جابه‌جایی آسان، ارزان و قابل دسترس این گروه‌های آسیب‌پذیر فراهم کرده است.
تایپه، پایتخت پیشروی تایوان، برای افزایش استقلال و رفاه سالمندان و افراد دارای معلولیت، سرویس تاکسی ویژه‌ای را اجرا کرده که با ارائه یارانه ماهانه سفرهای تاکسی، هزینه‌های رفت‌وآمد را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. این سرویس با صدور کارت‌های ویژه سالمندان و معلولان تحت عنوان آسان‌کارت، امکان استفاده از تاکسی‌های شهری مجهز به سیستم پرداخت الکترونیکی و بدون نیاز به پرداخت نقدی را برای شهروندان فراهم آورده است.
هر فرد بالای 65 سال یا دارای معلولیت که این کارت را دریافت کند، ماهانه از یارانه‌ای به ارزش معادل نرخ حداقل چند سفر تاکسی بهره‌مند می‌شود. در هر سفر تاکسی، رقمی ثابت از کارت کسر می‌شود و چنانچه هزینه سفر کمتر از این مبلغ باشد، مابه‌التفاوت توسط فرد از موجودی کارت قابل پرداخت است. مزیت بزرگ این سیستم، پرداخت آسان، سریع و شفاف کرایه‌ها به‌صورت الکترونیکی است که موجب صرفه‌جویی در وقت و حذف مشکلات پرداخت نقدی می‌شود.
برای استفاده از این سرویس، شهروندان می‌توانند با تماس با یکی از 11 شرکت تاکسیرانی فعال، درخواست تاکسی دهند. همچنین تایپه تدابیر خاصی برای کمک به افراد کم‌شنوا یا کسانی که امکان استفاده از تلفن را ندارند، اندیشیده است؛ ازجمله نصب کیوسک‌های دیجیتال در فروشگاه‌هایی که امکان ثبت درخواست تاکسی و نمایش زمان تقریبی رسیدن آن را فراهم می‌کند.
یکی از نکات برجسته این طرح، حضور تاکسی‌های مجهز به خدمات ویژه معلولان از جمله تاکسی‌های مناسب‌سازی شده برای حمل صندلی چرخ دار است. این تاکسی‌ها قادرند علاوه بر فرد دارای معلولیت، همراهان او را نیز جابه‌جا کنند و خدماتشان به‌صورت 24 ساعته ارائه می‌شود. رزرو این تاکسی‌ها نیز به شکل آسان و بدون هزینه اضافی انجام می‌شود.
این طرح نه‌تنها هزینه حمل‌ونقل را برای سالمندان و معلولان کاهش می‌دهد، بلکه با فراهم آوردن شرایطی امن و راحت، زمینه حضور فعال‌تر این افراد در جامعه را فراهم می‌کند و دسترسی‌شان به خدمات درمانی، خرید و فعالیت‌های اجتماعی را بهبود می‌بخشد. به‌کارگیری فناوری‌های نوین مانند آسان‌کارت و کیوسک‌های دیجیتال، نمونه‌ای موفق از تلفیق فناوری و سیاست‌های اجتماعی برای داشتن شهری هوشمند و انسانی است.
کارشناسان بر این باورند که برنامه‌های مشابه می‌تواند در سایر کلان‌شهرها نیز مدل مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی گروه‌های آسیب‌پذیر و کاهش موانع حرکتی باشد و نشانگر این نکته است که توسعه عدالت اجتماعی در حوزه حمل‌ونقل، جزو اولویت‌های اساسی شهرهای هوشمند آینده است.