سنندج عمارت‌های تاریخی ازجمله، عمارت آصف، مشیر دیوان، وکیل، سالار سعید و خسروآباد با معماری بی‌نظیر دارد که در طول تاریخ از دوران صفویه و قاجار و پهلوی پایه‌گذاری و بنا نهاده شده و امروز به‌عنوان جاذبه‌های زیبای تاریخی شهرت پیدا کرده است.

عمارت خسروآباد یکی از همین بناهای تاریخی و کم‌نظیر است که در سال 1223 هجری قمری توسط امان‌الله خان اردلان والی و حاکم کردستان در مساحت 6 هزار مترمربع احداث شده است.

باغ عمارت خسروآباد افزون بر دو بخش اصلی یعنی قصر سلطنتی با ورودی ستون‌دار در بخش غربی و ساختمان شرقی با غلام گردش‌ها و ایوان ستون‌دار مشرف بر صحن عمارت و فضای بیرونی بنا دارای فضاهای دیگری چون حمام، اتاق قاپچیان یا قاپوچی یعنی حاجب و دربان و خدمتکاران است.

تزئینات معماری این بنا شامل گچبری، آجرکاری، اروسی‌های زیبا و حوض چلیپا شکل داخل عمارت است.

آنچه که بر اساس وضعیت ظاهری و ترکیب بنای خسروآباد قابل تامل است، هم به نوع بودن بافت و ترکیب مصالح و سبک مشترک قصر، آشپزخانه، حمام و اسطبل به انضمام دیوارهای حفاظ شرقی غربی و جنوبی است که مربوط به یک دوره است.

سبک اروسی‌های موجود در قصر تفاوت قابل توجهی با قسمت شرقی بنا دارد به گونه‌ای که تزئینات بخش غربی با آجر و در قسمت شرقی و سر درب بیشتر از گچ‌بری استفاده شده است.

زیباترین مسیر برای رسیدن به این عمارت تاریخی و زیبا گذر از مسیری است که در ابتدای آن تندیس مستوره اردلان، اولین بانوی تاریخ‌نگار جهان قرار دارد.

نخستین چشم‌انداز این بنای تاریخی قبل از گذر از درب اصلی عمارت، حوض چهارگوشی است که آب آن از چشمه‌های جاری آبید نشات می‌گیرد و از یک سمت آن همیشه روان است و خنکای دلنشین در زیر سایه‌سار درختان در روزهای گرم سال به انسان نشاط و آرامش عجیبی ارزانی می‌دارد.

بعد از گذر از درب بزرگ چوبی عمارت، وارد هشتی این بنای تاریخی خواهی شد، فضای بسته‌ای که تقریبا در اکثر قریب به اتفاق عمارت‌های تاریخی سنندج وجود دارد.

با گذر از فضای بسته هشتی، به فضایی باز و باصفای حیاط می‌رسید، اصلا انگار هشتی‌ها را بسته ساخته‌اند تا جذابیت حیاط‌های ایرانی برایت دو چندان شود و از این همه تضاد دلنشین در کنار هم لذت ببرید.

عمارت خسروآباد به گونه‌ای احداث شده‌ که حیاط آن در وسط قرار گرفته و چشم‌انداز زیبایی را خلق کرده است.

حیاط با یک حوض صلیبی شکل که روشنایی آب و جست و خیز ماهی‌های بزرگ و کوچک و بالا و پایین پریدن بچه اردک‌ها سمفونی زندگی در گوش انسان می‌نوازد.

نظریات گوناگونی در مورد این بنای تاریخی وجود دارد بطوری که بعضی صاحب‌نظران عمر قسمت شرقی بنا که قصر نامیده می‌شود را به دوران زندیه و توسعه و تکمیل آن را مربوط به دوره امان‌الله خان اردلان تخمین داده‌اند.

عمارت خسروآباد در کنار دو بخش اصلی، شامل قصر سلطنتی که با ورودی ستون‌دار در بخش غربی و ساختمان شرقی با غلام گردش‌ها و ایوان ستون‌دار مشرف بر صحن عمارت و فضای بیرونی بنا دارای فضاهای دیگری برای خدمه و خدمت‌گذاران بوده است.

براساس آنچه از گذشتگان نقل شده است، ساخت تالار تشریفات این بنا به اواخر دوره زندیه و تفرجگاه تابستانی خسروخان اول اردلان بر می‌گردد.

سردرب ورودی که به آن غلام‌گردش گفته می‌شود در دوره قاجار به عمارت اضافه شده است، فضایی که کاربری‌اش برگزاری جلسات حکومتی و محلی برای مهمانی‌ها بوده است.

کلاه‌فرنگ عمارت هم کاربری پذیرایی از مهمانان خارجی داشته و در طول عمر آن مهمانان زیادی از فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف پذیرا بوده‌ است.

عمارت خسروآباد شاخص‌ترین بنای استان است که به عنوان مقر حکومت والیان اردلان مورد استفاده قرار می‌گرفت.

در زمان ساخت و تاسیس کاخ خسرو آباد دژ حکومتی سنه در مرکز شهر همچنان مقر حکومتی سیاسی و نظامی باقی ماند و اعتبار خود را از دست نداد. اگر چه بعد از مدتی عمارت خسرو آباد بعنوان مقر حکومت مورد استفاده قرار گرفت، اما بیشتر به عنوان محل تشریفات و استقبال از شاهان و محل اقامت والیان اردلان مورد استفاده بود بصورتیکه مراسم عروسی «حُسنی جهان» تنها دختر فتحعلی شاه قاجار با خسروخان پسر امان‌الله‌خان در سال 1232 هجری قمری در این کاخ برگزار شد.

هنگام ورود ناصرالدین شاه به کردستان در سال 1275 هجری قمری برابر 1233 هجری شمسی در خسروآباد برایش خیمه دایر شد و در سال 1317 قمری برابر با 1275 شمسی نیز علی‌اکبرخان شرف‌الملک اردلان نوه امان‌الله خان والی و وارث باغ و کاخ خسروآباد این مجموعه را به میرزا صادق‌خان اعزازالملک فروخت.

شگفتی‌ها و زیبایی‌های خانه‌ای ایرانی به محوطه بیرونی آنها خلاصه نمی‌شود، اگر از پنجره‌های ارسی رد شوید و به داخل خانه پا بگذاری شگفتی‌های اصلی را خواهی دید زیبایی‌هایی که در چنین عمارت‌های تاریخی قطعا جلوه‌های زیباتری دارد.

بعد از گذر از پله‌های ساختمان قصر عمارت که شیب تندی هم دارد در طبقه سوم عمارت حوض زیبایی در وسط اتاق‌ جلوه‌نمایی می‌کند، حوضی که به چشمی گریان شباهت دارد.

برای رسیدن به اتاق خسروخان و همسرش 15 پله مارپیچ را باید بالا رفت، اتاقی که در آن ایام تنها مستوره اردلان حق ورود به آنجا داشته است.

درب اتاق مستوره اردلان کوتاه است به گونه‌ای که نمی‌توان تمام‌قد وارد شد، این به واسطه جایگاه این بانوی شاعره بوده تا افراد هنگام ورود، سر تعظیم فرود بیاورند.

سنگ‌نبشته سردرب این عمارت موید تاریخی‌بودن آن است، سندی که اسم فتحعلی شاه قاجار و والی کردستان امان‌الله خان در تاریخ 1223 ه.ق روی آن حک شده و در قالب قطعه شعری از خرم‌کردستانی تشریح شده است.

این بنای تاریخی که با شماره 1491 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است در دوران حیات خود شاهد دو اتفاق تاریخی عروسی حُسنی‌جهان تنها دختر فتحعلی شاه قاجار با خسروخان و زندگی مستوره اردلان به عنوان نخستین زن مورخ و تاریخ‌نویس جهان و از شاعران بزرگ و برجسته کردستان و ایران بوده است.

این بنای تاریخی تا قبل از انقلاب و سال‌ها بعد از آن هم ملک اختصاصی و در اختیار خاندان «صادق وزیری‌ها» بود اما سال‌ها بعد به تملک میراث فرهنگی در آمد، ثبت ملی شد و مرمت آن به صورت جدی مورد توجه قرار گرفت.

عمارت خسروآباد تا قبل از شیوع ویروس کرونا در فصول مختلف سال به‌ویژه در ایام تعطیلات نوروزی و تابستان میزبان گردشگرانی از نقاط کشور بود.

دوشنبه‌شب عمارت خسروآباد به عنوان کاخ موزه و با حضور وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی افتاح شد. در این کاخ موزه، موزه‌های متعددی ایجاد خواهد شد.