مریم فولادی اظهار کرد: بعضا والدین این نکته را مطرح می‌کنند که نسبت به صمیمیت بیش از اندازه نوجوان با دوستانش نگران اند و این تصور را دارند که پایداری این رابطه صمیمانه ممکن است به نوجوان صدمه‌ای وارد کند. در حالی که این تصور به باورهای خود والدین باز می‌گردد و دوستی‌های صمیمانه اقتضای دوره نوجوانی است.

وی با بیان اینکه پس از اتمام دوره نوجوانی این دوستی‌های صمیمانه نیز کمرنگ خواهند شد، ادامه داد: بعضا ممکن است والدین با توجه به تجربیات خود نسبت به دوستی‌های صمیمانه به چنین باوری رسیده‌ باشند که ممکن است این دوستی‌های صمیمانه در جایی به ضرر نوجوان تمام شود، درواقع ممکن است بعضا والدین نسبت به چنین روابط صمیمانه‌ای بد بین و بی‌اعتماد شده باشند و از این رو نگران فرزند خود هستند. این در حالی است که توصیه بیش از اندازه به نوجوان‌ها برای فاصله گرفتن از دوستان صمیمی نتیجه عکس خواهد داد.

این مشاور با بیان اینکه توصیه بیش از حد والدین به نوجوانان برای دوری از روابط صمیمانه با دوستان خود می‌تواند منجر به ایجاد رفتارهای اجتنابی در نوجوان‌ها شده و دردسرهایی برای ارتباطات بین فردی آنها در آینده نیز ایجاد کند، خطاب به والدین تصریح کرد: اگر والدین روابط بین فردی سالم و مناسبی داشته باشند قطعا نوجوانان نحوه برقراری ارتباطات سالم را از آنها می‌آموزند و دیگر نیازی به نصیحت و توصیه در این راستا وجود ندارد؛ چراکه نصیحت‌های والدین تنها می‌تواند نتیجه عکس داشته باشد.

فولادی در پایان سخنان خود، ارتباط با همسالان را از مهم ترین مراحل رشد شناختی نوجوانان دانست و افزود: نوجوانان به دنبال رسیدن به استقلال هستند و در راه رسیدن به این استقلال ارتباطات صمیمانه‌ای را با دوستان خود برقرار می‌کنند. 

در این بین خود افشایی و بیان مسائل شخصی با دوستان جزء لاینفک روابط صمیمانه است و لازم است والدین انعطاف پذیری بیشتری داشته و استقلال فرزند خود را به رسمیت بشناسند.