همواره در طول تاریخ اسلام و حیات جامعه اسلامی، نه‌تنها مفهوم امامت و تشخیص امام، بلکه هرگونه پیوند و ارتباط با اهل بیت و ائمه معصومین، چه به لحاظ سببی و چه نسبی، از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار بوده، حتی صحابه، یاران و دوستداران و محبان ایشان نیز، شأن و مقامی والا داشته‌اند. با دقت بر اینکه نهادی با نام «اوقاف و امور خیریه» متولی امور بقاع متبرکه و امامزادگان گشته است، هر ساله سرمایه مالی و انسانی زیادی را صرف نگهداری، رسیدگی و توسعه این اماکن می‌کند، سهم استان همدان دراین‌بین، 255 امامزاده و بقعه متبرکه است؛ اما سؤال این است که بنا به این حجم از اهمیت آیا فکری برای معیشت خدامی که عمر خود را صرف پاسداشت هرچه بهتر و نیز تثبیت جایگاه فرهنگی این امامازادگان کرده‌اند شده است که در پاسخ متأسفانه باید گفت نه! زیرا سال گذشته بود که تنی چند از خادمان امامزادگان با حضور در دفتر سپهرغرب با دلی آکنده از غم سفره دلشان را باز کرده و از حقوق نداشته و یا پرداختیشان گفتند اما کو گوش شنوا.

بر این اساس بار دیگر پای درد دل سه تن از این خدام نشستیم که در ادامه می‌خوانید:

خادم امامزاده آستان امامزاده هادی (علیه السلام) در داخل شهر همدان، با فاصله اندکی در جنوب آرامگاه باباطاهر با بیان اینکه 21 سال است که خادمی این امامزاده را می‌کنم گفت: صبح کارم را با بسم‌الله شروع کرده و پس از دعا به درگاه خداوند داخل صحن و سرای امامزاده را آب و جارو کرده و تا غروب و پاسی از شب میزبانی از زائران را انجام می‌دهند.

سفالی با تأکید بر اینکه بستر برای برگزاری تمام نمازهای یومیه و نیز برنامه‌های فرهنگی و مناسبتی را در این امامزاده فراهم کردم تشریح کرد: حتی در برخی موارد کار راهنمای گردشگران را نیز انجام می‌دهم تا از همدان خاطره خوبی داشته باشند.

وی با اشاره به سابقه 21 ساله خود در عرصه خادمی ادامه داد: بنده از حقوق ماهی 40 هزار تومان در این امامزاده خدمت کردم تا حالا که حقوقم پس از 20 سال به دو میلیون تومان رسیده است.

این خادم با تأکید بر اینکه طی این سال‌ها بارها به‌دلیل کم بودن درآمد و حقوق می‌خواستم کار را رها کرده و بروم اما مانع این کار شدند و در نهایت همین وضعیت منجر به فروپاشی خانواده‌ام شد چراکه کل وقت و زندگیم را صرف کارم کردم گفت: در حال حاضر حتی پول پیش برای اجاره منزل را نیز ندارم و پس از طلاق، پسرم با بنده و دخترم با مادرش زندگی می‌کند؛ کلیه وسایل منزل را نیز صاحبخانه بیرون ریخت و در یک پارکینگ انبار کرده‌ام زیرا پول پیش چهار میلیون تومان صرف تسویه حساب پول آب و برق اجاره‌خانه عقب‌افتاده شد.

وی با اشاره به اینکه بارها مشکلات معیشتی خود را به اداره کل اوقاف و امور خیریه منتقل و منعکس کردم و حتی خیریه آستان قدس رضوی نیز از شرایط اسباب و اثاثیه ما فیلم گرفت و مدیر کل اواقاف در واکنش به فیلم منتشر شده عنوان کرد پیگیری لازم را خواهد داشت اما اینگونه نشد تشریح کرد: البته روز گذشته ملاقاتی با مدیر اوقاف شهرستان داشتم که عنوان کرد شاید بتوانم حقوق‌تان را و چهار و نیم میلیون کنم که بنده نیز گفتم با داشتن دو فرزند و کار شبانه‌روزی این مبلغ کم است؛ در پاسخ به این صحبت نامه‌ای برای من ارسال شده که در صورت عدم قبول شرایط عنوان‌شده، طی چند روز آینده شما را خادم افتخاری قلمداد کرده و بیمه را قطع خواهیم کرد.

این خادم با تأکید بر اینکه در بین مدیران و مسئولان استانی (استاندار، فرماندار، امام جمعه، دو نماینده شهرستان) تنها گوش شنوای ما دادستان و مدیر کل کار بوده و ما بقی کاری برای ما نکرده‌اند اظهار کرد: آنچه مسلم است اینکه اوقاف پیشروی ما قرارداد سفید بدون مبلغ گذاشته و ما را مجبور به امضای آن می‌کند.

خادم امامزاده محسن نیز با اشاره به سابقه 19 ساله خادمی عنوان کرد: در حال حاضر 27 ماه است که حقوقی دریافت نکرده و از طریق کمک‌های مردمی و کمک‌های خانواده‌ام روزگار می‌گذارنم.

علیپور با تأکید بر اینکه طی این ماه‌ها برای اینکه زیر بار حرف زور اداره کل اوقاف برای امضای قرارداد غیر قانونی نروم آن را امضا نکرده و حقوقی نیز دریافت نکرده‌ام تصریح کرد: چگونه حقوق سه میلیون تومانی را برای کار شبانه‌روزی بپذیرم.

وی با اشاره به اینکه با وجود سابقه 19 ساله خادمی در این امامزاده متأسفانه 9 سال نیز اداره کل اوقاف تخلف کرد و بیمه مرا واریز نکرده است ابراز کرد: ظلم بی‌نهایتی که اداره اوقاف در حق خدام می‌کند بخشودنی نیست.

وی با تأکید بر اینکه در حال حاضر در استان تنها خدام امامزاده عبدالله (ع) هستند که حقوق قانونی دریافت می‌کنند تشریح کرد: گرچه این مشکل همگانی خدام است اما کسی جرأت انعکاس آن را ندارد زیرا از سوی اداره مربوطه تهدید به اخراج می‌شود.

این خادم در پاسخ به چرایی وضعیت پرداختی‌ها عنوان می‌کند طبق مصوبه هیئت وزیران در امامزادگانی که تعداد خدام آن کمتر از پنج نفراند لزومی به پرداخت حقوق مطابق قانون کار نیست و اینکه این امامزاده درآمدزایی خاصی ندارد افزود: حال این سؤال مطرح می‌شود که آیا من خادم باید برای امامزاده درآمدزایی کنم؟ بارها عنوان کردم اطراف این امامزاده به لحاظ موقعیت توریستی برای احداث مهمانپذیز مهیا است.

علیپور با تأکید بر اینکه طی این ماه‌ها حتی سراغی از بنده نگرفته‌اند که زنده‌ام یا مرده و تنها، از دو هفته پیش بیمه مرا نیز قطع کرده‌اند گفت: دو خادم دیگر این امامزاده نیز شرایط مشابه بنده دارند.

خادم امامزاده اسماعیل نیز با تأیید صحبت دو خادم پیشین عنوان کرد: 15 ماه است که حقوقی به بنده حتی یک ریال پرداخت نشده است.

محمد فیضی با تأکید بر اینکه دو دخترم ازدواج کرده و با دو فرزند پسر یعنی یک خانواده چهار نفره بدون هیچگونه درآمدی زندگی می‌کنیم تشریح کرد: تأسف‌بارتر اینکه حتی به مباحث فرهنگی و عمرانی امامزاده نیز رسیدگی نمی‌کنند.

وی با بیان اینکه میزان حقوق تعیین‌شده برای سال گذشته ما دو و نیم میلیون تومان بود ولی بعداً اعلام کردند که سه میلیون تومان پرداخت می‌کنیم اما تاکنون (بیش از یک‌سال است) ریالی پرداخت نکرده‌اند گفت: دیگر همکاران نیز تهدید به امضای غیر قانونی کرده‌اند.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا خود پیگیر حقوقتان شده‌اید؟ گفت: در این زمینه ورود کردیم اما از آنجا که از حمایتی از ما نشد کاری از پیش نبردیم.

این خادم با تأکید بر اینکه متأسفانه ترس و وحشتی که اداره کل اوقاف به بهانه زیر نظر رهبری بودن ایجاد کرده تا مردم پیگیر حقوقشان نشوند گفت: این در حالی است که بنده ولایتی هستیم و هیچگاه این امر قابل قبول نخواهد بود و یقیناً رهبر در جریان ظلمی که به ما می‌شود نیست.

مع‌الوصف با توجه به آنچه گفته شد حرمت‌داران مهربان، متواضع، آرام و موقر را همه‌جای بقاع متبرکه می‌توان دید، شاید لبخند تصنعی به لب‌شان نباشد، اما مهری در کلام‌شان است که گویی از خزانه محبت صاحبخانه وام گرفته‌اند. نگاه‌شان می‌بردت به ملکوت، آن‌ها نزدیک‌ترین به ملکوت‌اند، به طوری که در هر یک از بقاع متبرکه هر کجا چشم بگردانی یک نفر متواضعانه آماده است تا با نهایت توانش کمکت کند. چه خوب حرمت‌داری می‌کنند این خادمان امامزادگان حرم آسمانی‌شان را و چه خوب نشانه‌های ولی‌نعمت‌شان را به رخ می‌کشند. رئوف، آرام و صبور با زینتی به نام تواضع اما آنچه مسلم است اینکه نباید این تواضع و فروتنی را در غبار بی‌مهری و بی‌حرمتی به آن‌ها از سوی متولیان با در نظر گرفتن ناچیزترین مزایا و حقوق نادیده گرفت.

خطاب به مدیرکل اوقاف استان همدان باید گفت شما کلاه خود را قاضی کرده و تصور اینکه چگونه می‌توان با شرایط حاکم بر جامعه به لحاظ اقتصادی (به‌عنوان مثال گوشت کیلویی 200 هزار تومانی) با حقوق دو میلیون و 500 تا سه میلیون تومانی امرار معاش کرد مگر نه اینکه این خدام نیز جزو نیروی انسانی این مجموعه به حساب می‌آیند؟