جزیره فضایی، لوپتو، بام بالا و پسر دلفینی، 4 فیلمی هستند که طی 4 ماه گذشته، نبض سینمای ایران را در دست گرفته‌اند. فیلم‌هایی که تقریبا تمام آنها توانسته‌اند گیشه‌هایی فراتر از انتظار داشته باشند و 2 فیلم پسر دلفینی و لوپتو نیز برای هفته‌ها، در صدر پرفروش‌ترین فیلم روز سینمای ایران قرار داشته‌اند.
این رویکرد نشان می‌دهد که خانواده‌ها حساسیت بسیاری در قبال تربیت فرهنگی فرزندان خود دارند و سینما را به عنوان یکی از اصلی‌ترین مبادی این فرهنگ، پذیرفته و درصدد نهادینه کردن آن در ضمیر فرزندان خود هستند.
 کودکان قربانیان اصلی فضای ناخوشایند این روزها
سینمای ایران اگرچه طی ماه‌های گذشته، احوال چندان خوشایندی در حوزه اکران نداشته اما نمایش 4 فیلم در حوزه کودک سبب شده تا لااقل در این زمینه، روزهای پرباری را تجربه کند. در روزهایی که اخبار خوشایند کمی در میان ایرانی‌ها ردوبدل می‌شد، کودکان، یکی از بزرگ‌ترین قربانیان این روزگار بودند بنابراین طبیعی است که خانواده‌های بسیاری تلاش کنند تا با استقبال از آثار سینمایی حوزه کودک و نوجوان، حس‌وحال فرزندان خود را تغییر دهند.
قطعا یکی از دلایلی فروش بالای آثار حوزه کودک طی ماه‌های اخیر، تلاش برای این تغییر فضا بوده است. در روزهایی که تلویزیون، برنامه مدونی برای سرگرمی کودکان و نوجوانان ندارد و برنامه‌های ماهواره‌ای نیز اثرات سوء خود را در این حوزه به جای می‌گذارند، سینما، بهترین ابزار برای سرگرمی کودکان و نوجوانان است.
در این زمینه، نباید از کنار هشدارهای بسیاری از جامعه‌شناسان و روان‌شناسان مبنی بر پائین آمدن سن بلوغ نیز به سادگی عبور کرد. سازوکاری که متاسفانه در نبود برنامه‌های مفرح و مناسب سبب شده تا بسیاری از نوجوانان، به مناسباتی روی بیاورند که پائین آمدن سن بلوغ، کاهش سن استعمال دخانیات و مواد مخدر و کاهش سن شرب خمر، تنها برخی از تبعات جبران‌ناپذیر آن به شمار می‌رود.
 سینما؛ ابزاری موثر در برابر جریان نفوذ
در چنین فضایی، سینما به ‌مثابه ابزاری موثر برای مقابله با این جریان‌های نفوذی در فرآیند تربیتی کودکان و نوجوانان است که می‌تواند افق نگاه و زیست فرهنگی آنها را متحول کرده و فضا را به سمت تربیت فرهنگی مدنظر والدین سوق دهد. هم‌چنان‌که سینما در شرایط کنونی، ارزان‌ترین تفریحی است که خانواده‌ها می‌توانند با توسل به آن، فرزندان خود را برای ساعاتی سرگرم کنند
در دوره‌ای، سینمای ایران به دلیل کمبود تولیدات این حوزه، پذیرای معدود آثار کودک و نوجوان بود که در طول سال به نمایش درمی‌آمد اما طی سالیان اخیر و با اندک حمایتی که از این گونه محبوب به عمل آمده، بر تعداد تولیدات این حوزه افزوده شده و این‌طور می‌توان ادعا کرد که سینمای ایران طی سالیان اخیر، تقریبا در تمامی بازه‌ها، فیلمی برای نمایش داشته است.
اما اتفاقی که در دوره کنونی رخ داده، نمایش 4 فیلم محبوب و مهم این سال‌ها است که هر یک از آنها، افتخارات بسیاری را در جشنواره‌های داخلی و خارجی به دست آورده است. به‌عبارتی سینمای کودک در کمتر دوره‌ای شاهد این هم‌زمانی نمایش آثار مهم بوده است و به همین دلیل باید آن را قدر دانست و کودکان و نوجوانان خود را از چنین فضایی که تماشای فیلم روی پرده بزرگ است، محروم نساخت.
این یک اصل پذیرفته‌شده است که اصرار بر درونی‌سازی چنین عادتی، می‌تواند امتیازهای بزرگی در زندگی فرهنگی کودکان و نوجوانان به همراه بیاورد.