هیچ کس فرزندان خود را بهتر از والدین نمی شناسد، با این حال گاهی اوقات موقعیت‌هایی وجود دارد که در آن والدین غمگین می‌شوند و از خود می‌پرسند: "آیا این واقعاً طبیعی است؟"حالا باید چیکار کنم؟.
در این زمان فقط شعار "نفس بکش" وجود دارد. به خصوص در مورد بچه‌های بزرگتر، باید در نظر بگیرید که چقدر انرژی می‌خواهید برای دعواهای خاص استفاده کنید. هیچ کس خواهان بحث‌های بی پایانی نیست که در آنها فقط دایره ای بچرخید. ما به شما نکاتی را به عنوانِ خوراکی برای فکر می‌گوییم.
اگر مدام رویکردهای بزرگ فرزندپروری خود را تضعیف کنید، خواهید دید که آن طور که باید کار نمی‌کنند زیرا فرزندان شما در مورد درخواست‌های خاص کمتر شما را جدی می‌گیرند.
ارتباطات: اعلامیه‌های روشن، محدودیت‌ها و پیامد‌های روشن. این بدون عشق نیست، اما به فرزندان شما کمک می‌کند تا خود را جهت گیری کنند.
عملکرد الگو: شما الگو هستید، چه بخواهید چه نخواهید. فرزندان شما، رفتار خود را از شما کپی می‌کنند. درخواست کاری از آن‌ها که خودتان انجام نمی‌دهید، دشوار است.
گوش کنید: فرزندان شما همیشه باید احساس کنند که نگرانی‌ها و نیاز‌های آن‌ها را جدی می‌گیرید. این امر به ویژه برای کودکان بزرگتر و نوجوانان صادق است.
تمجید فراوان: تقویت رفتار مثبت به جای تنبیه رفتار منفی، خود را ثابت کرده است.
آرامش خود را حفظ کنید: نفس کشیدن، نوشیدن یک لیوان آب و سپس بازگشت به موقعیت، به شما کمک می‌کند تا راه حل‌های بهتری پیدا کنید.
صحبت کنید: در تماس باشید، در مورد احساسات صحبت کنید و با سکوت تنبیه نکنید.
کمک بگیرید: وقتی احساس می‌کنید خسته هستید، این نشانه قدرت است که بگویید به کمک نیاز دارید، چه از طرف دوستان یا یک فرد حرفه‌ای مثل روانشناس.
بگویید «نه»: اگر به دفعات این کلمه گفته نشود، تأثیرگذارتر است. فقط به عنوان یک کلمه ممنوعیت استفاده کنید، مخصوصاً زمانی که برای محافظت از کودک استفاده می‌شود، یعنی در مورد اشیاء و موقعیت‌های خطرناک.
ستایش بهتر از تنبیه است: تنبیه‌ها بی‌فایده هستند، زیرا کودک شما هنوز نمی‌تواند تنبیه‌ها را با رفتار نادرست مرتبط کند. ستایش بهتر از تنبیه برای رفتار ناخواسته و توجه محبت آمیز برای رفتار مطلوب است.