وی افزود: در حال حاضر مسائلی مانند جلوگیری از فرسایش خاک، ضرورت تولید مواد غذایی سالم و عاری از باقیمانده‌های سموم و مواد شیمیایی برای سلامت انسان و دام، حفظ محیط زیست، جلوگیری از آلودگی منابع آبی به سموم شیمیایی، پیشگیری از اثرات گازهای گلخانه‌ای، کنترل مصرف انرژی و هزینه‌های گزاف سیستم کشاورزی رایج و سنتی باعث افزایش رویکرد به اتخاذ سیاست‌های بهتر و روش‌های مدیریتی مناسب‌تر برای پاسخ به تغییرات محیطی و دستیابی به کشاورزی پایدار از جمله کشاورزی ارگانیک شده است.

این استاد دانشگاه در تعریفی از کشاورزی ارگانیک گفت: تولید ارگانیک معمولاً به روش مدیریتی گفته می‌شود که در فعالیت‌های کشاورزی تنوع زیستی، چرخه‌ و فعالیت‌های بیولوژیکی خاک را بهبود می‌بخشد.

احمدی با اشاره‌ به اینکه منظور اصلی سیستم‌های تولید فراورده‌های ارگانیک بهینه‌سازی تولید، افزایش کیفیت محیط زیست و رفاه مصرف‌کنندگان است، خاطرنشان کرد: کشاورزی ارگانیک سازوکاری است که با تکیه بر منابع بومی و داخلی به حفظ و حمایت از تعادل بوم‌شناختی توجه داشته و یک سیستم ترکیبی کشاورزی بر اساس اصول بوم‌شناسی است.

وی با اظهار نظر علمی درباره اثرات منفی محصولات غیرارگانیگ افزود: تولید و مصرف محصولات ارگانیک را باید مرهمی بر این مشکلات تلقی کنیم همچنین ناچار به ارائه راهکارهایی در راستای افزایش مصرف این محصولات هستیم. از سویی دیگر شاهد افزایش آگاهی‌های عمومی نسبت به استفاده از محصولات سالم در سبد غذایی خانوار هستیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین‌المللی آیت‌الله آملی گفت: بنابر تحقیقات دانشمندان چالش‌هایی چون افزایش روند تولید محصولات تقلبی و فقدان جلب اعتماد مصرف‌کنندگان، بسترهای نامناسب اطلاع‌رسانی، تولید پایین و مقطعی محصولات ارگانیک، سوءاستفاده از نبود تعریف شفاف از محصولات ارگانیک، نبود قوانین و مقررات، سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری نادرست در اثر نداشتن سازماندهی مناسب موجب شد تا در تولید محصولات ارگانیک و بدون سم شاهد پیشرفت نباشیم.

احمدی همچنین ضعف ترویج عمومی در راستای اشاعه فرهنگ استفاده از محصولات ارگانیک، اتخاذ نکردن تصمیمات درست در زمینه قیمت‌گذاری و عرضه و تقاضای محصولات ارگانیک، ارائه ندادن نهاده‌های ارگانیک، باور نداشتن سازمان‌های متولی به بوم سازگار بودن محصولات بدون سم را از دیگر چالش‌ها در این زمینه عنوان کرد.

وی در ادامه یادآور شد: فقدان ارائه تعاریف و قوانین در رابطه با محصولات ارگانیک، نداشتن استانداردهای کشت محصولات ارگانیک، عدم اشاعه فرهنگ مصرف این محصولات، عدم نظارت بر نحوه‌ی نگهداری و بسته‌بندی محصولات ارگانیک را می‌توان از دیگر چالش‌های پیش رو در این زمینه بیان کرد.

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سلامت فرآورده‌های دامی و گیاهی دانشگاه علوم پزشکی مازندران افزود: فقدان وجود بازارهای مختص فروش محصولات ارگانیک، نبود بنگاه‌های محلی فروش محصولات ارگانیک، نبود سیستم منسجم به منظور تفکیک محصولات در بازار، نامناسب بودن ساختار بازارهای داخلی و در نتیجه افزایش صادرات از چالش‌های دیگر است.

احمدی خاطرنشان کرد: فقدان سازمانی به‌عنوان حامی تولید محصولات ارگانیک در کشور، قیمت بیش از حد محصولات ارگانیک نسبت به محصولات رایج، فرهنگ نادرست تبلیغ و اطلاع‌رسانی، میزان ارتباط با محیط روستایی، تعداد اعضای خانواده، جدید بودن محصولات ارگانیک برای مصرف‌کنندگان را هم می‌توان به عنوان چالش‌های دیگر نام برد.

وی یادآور شد: از دیگر چالش‌های پیش رو محصولات غیر ارگانیک، جنسیت مصرف‌کنندگان، حساسیت نسبت به محصولات با کیفیت و سالم، میزان درآمد، رضایت مصرف‌کنندگان نسبت به محصولات رایج، سردرگمی مصرف‌کنندگان در تفکیک محصولات ارگانیک از محصولات رایج، سلیقه مصرف‌کنندگان، نداشتن آگاهی از مزایا و ویژگی‌های محصولات ارگانیک را می‌توان برشمرد.