سردار دل‌ها، محبوب قلوب، علمدار محور مقاومت و سرباز ولایت سپهبد شهید قاسم سلیمانی ازجمله سردارانی بود که بعد از یک عمر جهاد مخلصانه در عرصه‌های انقلاب، دفاع مقدس، فتنه‌های روزگار و درنهایت در رزم بی‌امان با اشقیای زمان، تکفیری‌ها، عمله‌های میدانی آمریکا و صهیونیست، داعش، در دفاع از محور مقاومت، حرم اهل ‌بیت عصمت و طهارت (ع) و در میدان دفاع از حرم «بانوی مقاومت»، حضرت زینب کبری (سلام‌الله علیها)، «مزدِ خوبان» را دریافت کرد و پای بر بساط «عند ربهم یرزقون» نهاد و جام شهادت را سر کشید.

شب شهادت جمعه و زمان شهادت سحرگاه 1:20، تماشایی است؛ زمانی که همه در خواب بودند و او در مأموریتی بزرگ و در رزم بی‌امان با کفر جهت تأمین امنیت پایدار برای کشور، منطقه و جهان، همه‌چیز آماده بود برای فریاد فزت و رب الکعبه حاج‌قاسم عزیز و ترنم صدر غزل لسان‌الغیب که:

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند/ و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند/ بیخود از شعشعهٔ پرتو ذاتم کردند/ باده از جام تجلی صفاتم دادند/ چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی/ آن شب قدر که این تازه براتم دادند

شهادت این تربیت‌یافته مکتب امام خمینی (س) و سرباز مخلص ولایت نه‌تنها مردم ایران سرفراز، بلکه منطقه و جهان را تکان داد. همه در فراقش اشک ریختند و در ماتم از دست دادنش سوختند؛ از سویدای دل شعار انتقام، انتقام سر دادند. از کاظمین، کربلای معلا و نجف اشرف گرفته تا اهواز، تهران، کرمان و بلکه جای‌جای وطن، منطقه و بلکه جهان به حرکت درآمدند و خیزشی بسان قیامت برپا کردند.

خون مالک به زمین ریخت، خبر سنگین است/ بعد مالک به تن حوصله، سر، سنگین است

      راستی رمز و راز این‌همه عشق و ارادت به سرباز ولایت وطن حاج‌قاسم عزیز چیست؟

محبوبیت حاج‌قاسم را در بادی امر باید در ایمان و اعتقاد او به خدای مهربان و اصلاح رابطه خود با معبود یگانه جستجو کرد.

مولایمان امام علی (ع) در نهج‌البلاغه حکمت 89 می‌فرماید: مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.

هرکس آنچه را میان او و خداست اصلاح کند، خداوند آنچه را بین او و مردم است، اصلاح کند و هرکس کار آخرتش را به اصلاح آورد، خداوند کار دنیایش را اصلاح کند و آن را که از خود بر خود واعظ بوده، از خدا بر او نگهبان است.

رابطه عاشقانه او با معبودش، توکلش به خدا و توسلش به ساحت مقدس معصومین (ع) علت محبوبیت عمیق او بین مردم بود؛ او از جنس مردم و از بطن و متن مردم برخاسته بود، درد آنان را با همه وجود احساس و در رفع مشکلات مردم تا پای جان فداکاری می‌کرد؛ صحنه‌های انقلاب، روز‌های سخت دفاع مقدس، مبارزه با ضد انقلاب در غرب و اشرار در شرق و بعد نیز همو بود که مرز‌های راهبردی و میدان جنگ ما را از پاوه و شلمچه به سواحل مدیترانه کشید و ما را در ساحل امنیت نشاند.

ویژگی دیگری که او را محبوب قلوب کرد، اخلاص بالای ایشان بود. با اینکه فرمانده محور مقاومت بود، اما هیچ‌وقت خودش را مطرح نکرد. او علاقه‌مند بود به‌جای سرلشگر، به او بگویند سرباز وطن و در آخرین دست‌نوشته‌های خود آرزو می‌کند که بر سنگ مزارش همین عنوان را درج کنند.

ویژگی دیگر او شجاعت و اهل خطر بودنش گفته می‌شود و به قول مولا و مقتدایمان خود را به دهان خطر می‌برد. او 40 سال دنبال شهادت بود، گریه‌های جان‌سوزش در فراق یاران شهیدش همچون شهید احمد کاظمی، مبین این حقیقت است.

او آراسته به ایمان، تقوا و یقین و پیراسته از هوا و هوس، نگاهش به خدا و نه به کدخدا بود؛ او اهل جناح و جریان سیاسی نبود، بلکه یک انقلابی تمام‌عیار در مسیر روشن ولایت بود.

او نه‌تنها به‌عنوان یک نظامی سرشناس در جنگ‌های راهبردی جهان نام پُرآوازه داشت، بلکه در سپهر سیاست دارای تدبیر، کیاست و فراست بالایی بود. درعین‌حال که یک موحد به تمام معنا بود، یک دشمن‌شناس قهار و قهرمان مبارزه با ظلم و استکبار نیز به‌شمار می‌رفت.

برشمردن خصوصیات والای این مرد آسمانی مجال دیگری می‌طلبد. امید که همه ما بالأخص مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی با تأسی از راه و رسم و روش و منش او، به این ملت بی‌نظیر خدمت کنند.

مبارک باد بر آن فرمانده دلیر، شجاع و مخلص، گوارای وجود آن سالار «لشگر 41 ثارالله»، برازنده‌ روح بلندپرواز آن سردارِ «محور مقاومت».

سلام بر او روزی که زاده شد، سلام بر او روزی که به شهادت رسید و سلام بر او روزی که دیگربار زنده و برانگیخته خواهد شد.

او همیشه به صبح نگاه می‌کرد و به فلق، پویا بود و بالنده و سازنده، دارای روحی بزرگ و شخصیت بزرگوار، طبعی منیع، روحیه خستگی‌ناپذیر، ولایت‌مدار، فرمانده با بصیرت، میدان‌دار با درایت، رزمنده با کیاست، پاسداری با فراست در حرکت و صیرورت عاشقانه، در تکاپوی عارفانه و در مسیری سالکانه، تشنه عدالت، در مسیر حقیقت، عاشق شهادت، امیدوار به فضل خدا، سرسپرده به فرمان ولا، جهادگری در راه خدا، وفا با شهیدان، صفا با دوستان، دلنوازی یتیمان، با عزم در ایمان، پُرصلابت در میدان، دل‌تنگ شهیدان، دل‌تنگ حاج‌احمد کاظمی، مهدی باکری، حاج‌ابراهیم همت، حسین همدانی، عماد مغنیه، حسین یوسف اللهی و غیره بود.

او رادمردی بود که به کمال نترسیدن از مرگ رسید، خستگی را خسته کرد و در راه تحقق آرمان‌های حضرت امام (ره)، شهیدان و مولی و مقتدای خود حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در جبهه‌ای به وسعت تمامی حقیقت به مجاهده و مبارزه برخاست. او نه‌تنها برای اسلام، ولایت و ایران عزیز، بلکه برای جبهه مقاومت، فلسطین، سوریه، عراق، لبنان، یمن، بحرین، افغانستان و همه مستضعفان و مظلومان عالم پشتوانه‌ای استوار بود.

و اینک مائیم و اندیشه‌های پاک او، دل پُر عشق و احساسش و پرچمی که از او به افتخار داریم.

به خدایمان سزاوار نیست کوله‌پشتی‌های شهیدانمان بر خاک بپوسد و پرچم مردانگی و غیرت این سرزمین بر خاک بیفتد.

مرا کشت خاموشی ناله‌ها، دریغ از فراموشی لاله‌ها

کجا رفت تأثیر سوز دعا، کجایند مردان بی‌ادعا

کجایند شورآفرینان عشق؟! علمدار مردان میدان عشق

امید که خون پاک این سردار پاکباخته و یاران عاشورایی‌اش به‌ویژه شهید مجاهد ابومهدی المهندس باعث رویش و رشد جوانان آگاه، رشید، بالنده، غیرتمند و شجاع در راه اعتلای کلمه توحید باشد. اِن‌شاءالله

* محمد نباتی