ضجه‌های زن در پشت فنس‌های محدوده بسته نظامی پیچیده بود. از همان زمان که درد زایمان سراغش آمد خودشان را رسانده بودند به پشت راه بند، شاید سرباز صهیونیست درها را باز کند برای رفتن آن‌ها به بیمارستانی که آن طرف فنس‌ قرار داشت. اما 10 ساعت فریادهای ممتد زن جوان از شدت درد زایمان هم باعث نشد که سرباز حتی خم به ابرو بیاورد.

مرد جوان که کلی آرزو داشت برای به دنیا آمدن فرزند اولشان، شاهد ذره ذره جان دادن زنش بود و کاری از دستش بر نمی‌آمد. تا اینکه بعد از یک نیمه روز درد کشیدن کف آسفالت سرد، نوزاد به دنیا آمد. حالا بند ناف را چطور ببرد؟ نوزاد را چه کند؟ هنوز جفت بیرون نیامده بود که خونریزی رحمی مادر کف آسفالت را پر از خون کرد و مادر با حسرت آغوش فرزندش پر کشید.

این روایت از زایمان زن جوان فلسطینی و جان دادنش پشت فنس‌های محدوده بسته نظامی در سال‌های گذشته بارها و بارها تکرار شده آنقدر که به بچه‌های به دنیا آمده پشت این فنس‌ها می‌گویند «نسل جیل الحاجز». یعنی نسل متولدشده در پشت راه‌بند.

*حق تردد ندارید حتی برای برگشت به خانه

اما ماجرای نسل جیل‌الحاجز چیست؟ رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی سیاستی به نام منطقه بسته نظامی را اجرا می‌کند. مثلاً به فاصله چند ساعت و در یک تصمیم آنی در یک منطقه، فنس و سیم خاردار می‌کشد و آن منطقه می‌شود منطقه بسته نظامی. نگهبان هم در این منطقه می‌گذارند و هیچ کس حق بیرون رفتن از آن محدوده را ندارد.

کاری هم به این ندارند که ممکن است پدر خانواده‌ای برای کار بیرون از این محدوده باشد و موقع برگشت با منطقه بسته نظامی مواجه شود و به همین راحتی از خانه و خانواده‌اش جدا شود. تصمیم‌های ناگهانی برای تبدیل یک محدوده به منطقه بسته نظامی ممکن است یک روز طول بکشد، ممکن است یک ماه یا شاید هم چند سال.

به گفته محمدصادق کوشکی، محقق بین الملل مواردی بوده که تبدیل ناگهانی یک منطقه به محدوده بسته نظامی وارد هفدهمین سال شده و کم نیستند خانواده‌های فلسطینی که با این تصمیم سال‌ها از هم دور افتاده‌اند در حالی که فاصله آن‌ها با هم فقط دو کیلومتر است.

*هشت هزار کودکی که پشت سیم خاردار به دنیا آمدند

اما قسمت بغرنج ماجرا آنجاست که خانم‌های باردار موقع وضع حملشان فرا می‌رسد و باید برای زایمان به بیمارستان بروند اما مرکز درمانی بیرون از منطقه بسته نظامی قرار دارد و سربازارن اسرائیلی اجازه عبور این خانواده‌ها به آن طرف محدوده را نمی‌دهند. تلخ است، دور از باور است اما همین حالا نسل جیل‌الحاجز شامل بیش از هشت هزار نفر از فرزندان فلسطینی می‌شود که یا هنوز کودکند یا نوجوان شده‌اند. نسل بچه‌هایی که مادرانشان مجبور شدند پشت ایست بازرسی آن‌ها را به دنیا بیاورند.

*آمارهای سازمان حقوق بشری ار جیل الحاجز

این روایت تنها یک نمونه‌ کوچک و کمتر گفته شده از تحقیر‌ها و جنایت‌های صهیونیست‌ها علیه ملت فلسطین است. جالب است که به گفته محققان بین‌المللی هر سال سازمان‌های حقوق بشری اعلام می‌کنند که چه تعداد زن باردار فلسطینی در جیل الحاجز پشت این ایست بازرسی‌ها با درد زایمان از دنیا می‌روند؟ چند مادر و کودک می‌میرند؟ چند کودک زنده می‌مانند؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پلستاین کرونیکل، نشریه پزشکی لنست Lancet از 15 سال قبل پروژه مشترکی را با پژوهشگران و پزشکان فلسطینی برای تحقیق درباره تأثیرات شرایط پرتنش زندگی اعم از تحمل مشکلات و کمبودهای اقتصادی، محدودیت در زمینه تردد، تنش‌های سیاسی و بیم از حمله خارجی آغاز و چند سال قبل آماری را در این زمینه منتشر کرد.پژوهشگران لنست بخشی از تحقیقات خود را به بررسی وضعیت زنانی اختصاص دادند که در مراکز ایست بازرسی صهیونیست‌ها گرفتار وضعیت زایمان شده بودند.

براساس برآورد هلا شعیبی از دانشگاه آن آربور آمریکا، 10 درصد از زنان باردار فلسطینی در سال‌های 2000 تا 2007 در مسیر عزیمت به بیمارستان با تعلل و مانع تراشی مسوولان مراکز صهیونیستی ایست بازرسی روبه رو شدند و این امر موجب شده است که شمار رو به افزایشی از این زنان، زایمان در منزل را ترجیح دهند.

*آنچه از غزه نمی‌دانیم

ما از غزه، از فلسطین، از رنج زنان و مردان فلسطینی چه می‌دانیم؟ چقدر شنیده ایم؟ حتی آنطور که باید و شاید نشنیدیم از این رنج‌ها چه برسد به درک عمق فاجعه که اگر فقط آن‌ها که در ماجرای فلسطین ساز دیگری کوک می‌کنند ذره‌ای این رنج ناتمام را درک کرده بودند، با هر گرایش سیاسی و دین و آیینی به یک مبارز رسانه‌ای تمام عیار تبدیل می‌شدند.