دعا بیش از صدا، تاثیر نفس میخواهد
در قدیم صاحبنفسان بودند که به سمت خواندن دعا رو میآوردند و هر کسی به این سمت نمیآمد. یعنی دعا و مناجاتخوانی مرتبهای است که قدمای ما بعد از سالها تمرین به خودشان اجازه میدادند دیگران آنها را به عنوان یک دعاخوان بشناسند. به صرف داشتن صدای خوب یا دانستن موسیقی نمیتوان گفت شخصی توانایی دعاخوانی را هم دارد. دعا زمانی اثر دارد که از یک خودساختگی برآید. یعنی جوشش در درون مناجاتخوان باشد نه کوشش. کسی که دعا میخواند بارها باید در خلوت خود آن دعا را با دلی شکسته خوانده و با آن گریسته باشد تا حال مناجات برای خواندن جمعی را بیابد. چراکه منظور از دعا صرفا یک اجرا نیست. امیدوارم در این عصر رسانهزدگی مجالس ما از آفتی که گریبان هیئتها را گرفته و آنها را تبدیل به استودیو کرده در امان و مصون بماند.»شاید یکی از مهمترین مسائلی که با آن در حوزه مناجاتها روبهرو هستیم، وضعیت امروز مناجاتخوانی در کشور است