موضوع راه برگشت گنجنامه و بار ترافیکی این محور گردشگری سال‌ها است که با آغاز فصل گرما و سراریز شدن خیل گردشگران به شهر همدان، به مسئله داغ رسانه‌ای بدل می‌شود؛ زیرا در این بازه زمانی مسیر گردشگری مذکور با توجه به طبیعت و تاریخ نهفته در دلش، حرف‌های زیادی در عرصه گردشگری برای توریسم و گردشگر دارد. این درحالی است که همدانی‌ها نیز اغلب آخر هفته‌های خود را در این منطقه خوش‌آب‌وهوا می‌گذرانند و همین مهم علاوه‌بر تردد باغدار این منطقه، منجر به ایجاد گره ترافیکی می‌شود؛ بنابراین این رسانه نیز با توجه دشواری‌های ایجادشده برای گردشگران و نیز شهروندان همدانی طی این سال‌ها، همواره پرداختن به این موضوع را به اشکال مختلف در دستور کار خود قرار داده است. در این راستا دوازدهم مردادماه امسال نیز بازهم در گفت‌وگو با حمیدرضا حاجی‌بابایی، نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی، به این موضوع پرداختیم که گویا آنچه از زبان نماینده به‌عنوان راهکار پیگیری‌شده برای معضلات موجود در این محور بیان شد، از سوی برخی فعالان محیط‌زیست مورد نقد قرار گرفت. بر این اساس با توجه به رسالتی که سپهرغرب در این عرصه دارد، نشستی را با حضور کارشناسان در بخش‌های مختلف شهرسازی، محیط‌زیست، زمین‌شناسی و گردشگری برگزار کردیم که در ادامه نتیجه را می‌خوانید:

   ذات گردشگری با سرعت هم‌خوانی ندارد

عضو هیئت‌علمی دانشگاه بوعلی‌سینا همدان در ابتدای بحث با توسل به مثالی عنوان کرد: فرض کنید اگر ما بخواهیم به مشهد رفته و از آنجا سری به شاندیز بزنیم، آیا هدفمان از رفتن به شاندیز بهره‌مندی از اتوبان با سرعت 80 کیلومتر در ساعت است یا استفاده و بهره‌مندی از مناظر و زیبایی‌های آن با سرعت 15 کیلومتر در ساعت؟ ذات اتوبان و جاده وسیع و نیز ذات زندگی مدرن شهری سرعت است، حال آنکه ذات گردشگری و محیط‌زیست سرعت نیست.

محمدرضا عراقچیان با تأکید بر اینکه سرعت‌بخشی به برخی از امور در زندگی شهری غیر قابل انکار است بنابراین مواردی همچون احداث اتوبان در بین شهرها با رعایت مباحث محیط‌زیستی هیچ اشکال و یا ایرادی ندارد، ابراز کرد: سؤال من این است که هدف من گردشگر و یا شهروند از رفتن به گنجنامه چیست؟

وی افزود: آیا پاسخ به این سؤال غیر از لذت بردن از مسیر و مقصد است؟ این مهم نه با سرعت 80 کیلومتر در ساعت هم‌خوانی دارد و نه با زیرساختی همچون اتوبان.

این استاد شهرسازی با اشاره به اینکه بحث بعدی شیب بیش از 10 درصد مسیر گنجنامه و عدم هم‌خوانی آن با سرعت است، تشریح کرد: درحال حاضر که این معبر اتوبانی نیست، بارها شاهد تلفات جانی و مالی در محور به‌دلیل شیب و درعین‌حال سرعت بالا هستیم؛ به‌طوری که حداقل در هفته یک مورد واژگونی و چند مورد تصادف جرحی در این مسیر اتفاق می‌افتد.

عراقچیان افزود: این درحالی است که نباید شاهد چنین اتفاقاتی در منطقه گردشگری باشیم.

وی با اشاره به مثال دیگر درخصوص الزامات مورد توجه در مناطق گردشگری در زمینه کاهش ظرفیت بازدید از آن‌ها به‌منظور ایجاد جذابیت بیشتر از طریق به‌وجود آوردن انتظار، ابراز کرد: مسئله این است که در مناطق گردشگری علاوه‌بر بحث‌های زیست‌محیطی و بهداشتی، موضوع دیگری با عنوان مباحث اجتماعی نیز مطرح است.

عراقچیان ادامه داد: برای ایجاد جذبه و شوق دیدن مناطق گردشگری، می‌بایست بحث انتظار را از طریق نوبت‌دهی و تعیین ظرفیت جهت بازدید روزانه ایجاد کرد.

این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه امکان بازدید در هر لحظه و درعین‌حال با سرعت دلخواه با ایجاد شوق بازدید از مناطق گردشگری هم‌خوان نیست، ابراز کرد: مسئله بعدی اینکه اگر تویسرکان به دنبال آزاد شدن از بن‌بست است (به‌عنوان یکی از دلایل پیگیری ایجاد اتوبان در محور همدان- گنجنامه تا تویسرکان از سوی نماینده همدان و تویسرکان) آیا با ایجاد جاده‌ مذکور این مشکل حل خواهد شد؟

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد این عزیزان باید انرژی خود را بر محور تویسرکان– کرمانشاه بگذارند که نتیجه‌بخش‌تر خواهد بود؛ زیرا ایجاد جاده بین همدان– تویسرکان این شهرستان را از بن‌بست خارج نمی‌کند، بلکه منجر به ایجاد یک سیکل خواهد شد و تنها راه دسترسی را تغییر می‌دهد. حال آنکه طبق اسناد این محور جدید 6 ماه سال نیز ناامن است و از سوی دیگر اگر ترددشماری در این جاده انجام پذیرد، مشخص می‌شود با وجود آب‌وهوای مطبوع در محور، تنها اهالی چند روستای شهرستانه، وردآورد، دلیجان و غیره از این محور برای رسیدن به همدان و بالعکس استفاده می‌کنند.

این مقام مسئول با بیان اینکه بررسی چنین مواردی واضح است، افزود: دیگر دوره غیر فنی برخورد کردن با مسائل گذشته است.

عراقچیان با تأکید بر اینکه یقیناً آمار و ارقام میزان تردد‌ها توسط چند دستگاه مختلف ثبت شده و موجود است، خطاب به افرادی که به دنبال ایجاد اتوبان در این محور به بهانه خارج کردن شهرستان تویسرکان از بن‌بست هستند، گفت: ممکن است من به‌عنوان توریست و یا فردی که به دنبال رسیدن به سایت پرواز هستم، از این محور استفاده کنم؛ اما اینکه چند تویسرکانی طی سال از این محور برای رسیدن به همدان و بالعکس استفاده می‌کنند، یک آمار کاملاً بدیهی و قابل بررسی است.

وی با تأکید بر اینکه محور ترددی اصلی تویسرکانی‌ها از طریق جاده کرمانشاه است که مباحث اقتصادی را نیز شامل می‌شود، افزود: در محور گنجنامه- تویسرکان بحث شیب، مشکل بسته بودن 6 ماه در سال و استهلاک خودرو را نمی‌توان انکار کرد و بنده از اینکه برخی‌ها از اقتصادی بودن ایجاد این محور حرف می‌زنند، تعجب می‌کنم! زیرا با وجود کوتاه‌تر شدن چند کیلومتری مسیر، شیب موجود مصرف بنزین را بیشتر کرده و درعین‌حال با استهلاک کلاج و لنت، نمی‌توان ادعای اقتصادی بودن این محور را کرد.

وی با تأکید بر لزوم نگاه تخصصی به مباحث، گفت: اگر من شهرساز درخصوص مباحث پزشکی اظهار نظر کنم، یقیناً قشر پزشکی امکان شکایت از بنده را خواهند داشت؛ پس سؤال این است که چرا به افراد غیر متخصص اجازه داده می‌شود که در موارد این‌چنینی اظهار نظر‌های تخصصی غلط داشته باشند؟

این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه درخصوص لزوم ایجاد راه دسترسی در این محور لازم است متخصصین مختلف مرتبط با حوزه‌هایی همچون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زمین‌شناسی، محیط‌زیست و غیره نظر دهند، تشریح کرد: این افراد باید از تجارب بین‌المللی برخودار بوده و حداقل با حضور در چندین کشور، خود از نزدیک شاهد این مسئله بوده باشند که مدرنیته چه بر سر این کشورها آورده است.

عراقچیان با تأکید بر اینکه آیا ما باید از تجارب غلط کشورهای اروپایی و آسیایی که درحال حاضر از کار خود پشیمان هستند بازهم الگو‌برداری کنیم؟ تصریح کرد: در کشور کره جنوبی که ما زمانی ادعا می‌کردیم از این کشور توسعه‌یافته‌تر هستیم، درحال حاضر اتوبان‌های ساخته‌شده را تخریب و روی رودخانه‌ها را باز می‌کنند و یا اینکه در راه‌های روستایی کشور چین تنها امکان تردد یک خودرو وجود دارد؛ حال این سؤال مطرح می‌شود که مگر این کشورها از فناوری لازم برای تعریض این راه‌ها برخوردار نیستند؟ پس چرا اقدام به این کار نمی‌کنند که در پاسخ به این سؤال باید گفت در چنین محورهایی ‌اصلاً اتوبان‌سازی معنا پیدا نمی‌کند.

   با ایجاد اتوبان دومینوی تخریب محیط‌زیست آغاز می‌شود

در ادامه یکی از فعالان حوزه محیط‌زیست نیز ضمن تأیید صحبت‌های ارائه‌شده از سوی استاد عراقچیان، اظهار کرد: ما در این قضیه از جایگاه فعالان محیط‌زیست ورود کردیم.

امین اوسط با تأکید بر اینکه ما مخالف توسعه نیستیم بلکه موافق توسعه قانون‌مدار هستیم، ابراز کرد: این توسعه می‌بایست همه‌جانبه‌نگر بوده و به‌نوعی قانون هزینه و فایده در فرآیند مورد توجه قرار گرفته و طی آن کمترین آسیب متوجه محیط‌زیست شود.

وی افزود: از سوی دیگر یک اصل مترقی در قانون اساسی (اصل 50) وجود دارد که بر مبنای آن هرگونه فعالیتی که مخل محیط‌زیست باشد، مجاز نیست.

اوسط با اشاره به تیتر «اتوبان، راه حل معضل ترافیک گنجنامه» از زبان نماینده مردم همدان در مجلس، گفت: این تیتر به‌نوعی است که انگار تصمیم نهایی گرفته شده و همه چیز تمام است؛ حال آنکه اصلاً چیزی شروع نشده که بخواهد تمام شود! مگر این کشور متولی ندارد؟ پس چرا خبری از حفاظت محیط‌زیست، سازمان امور اراضی، منابع طبیعی و غیره نیست تا در نخستین گام مشخص کنند که لزوم ایجاد چنین جاده‌ای چیست؟ و یا اینکه این پروژه دارای گزارش طرح ترافیکی هست؟ و آیا در شورای همتا این مهم بررسی شده؟

وی با تأکید بر اینکه دره گنجنامه حوزه آبریز یک شهر 500 تا 600 هزار نفری است به‌طوری که دبی رودخانه آن 200 لیتر بر ثانیه را نشان می‌دهد که چیزی است برابر با آنچه شرکت آب منطقه‌ای از دشت بهار برای آب شرب برداشت می‌کند، افزود: این درحالی است که کیفیت آب دشت بهار با آب دره گنجنامه قابل مقایسه نیست.

این فعال حوزه محیط‌زیست با اشاره به اینکه فرض کنید جاده کشیده شود سرریز آن به پارکینگ تپه عباس‌آباد خواهد بود و درنظر بگیرید در مسیر برگشت این میزان تردد به بلواری ختم می‌شود که نیمی از آن به پیاده‌راه بدل شده! اظهار کرد: بنابراین در پی قفل شدن ترافیک این معبر، مجبور به وصل کردن بلوار جوان به دره‌مرادبیگ خواهند شد و در عدم کشش، مجبور به تخریب باغات و تعریض جاده‌این منطقه شده و درواقع دومینوی تخریب آغاز خواهد شد.

دیگر فعال محیط‌زیست و گردشگری نیز با تأکید بر اینکه درصورت احداث جاده یک تا یک‌ونیم کیلومتر از معبر تحت تأثیر قرار خواهد گرفت، ابراز کرد: این مهم بر حوزه آبریز، پوشش گیاهی، جانوری، گذار حیات وحش و رانش زمین تأثیرگذار خواهد بود.

   با کدام قانون و مصوب می‌خواهند اتوبان بزنند؟

محمد سوزنچی با بیان اینکه گفته می‌شود برای این پروژه یک‌هزار میلیارد تومان اعتبار درنظر گرفته شده آیا این یک‌هزار میلیارد تومان نمی‌تواند اقتصاد تویسرکان را متحول کند؟ اذعان کرد: بحث بعدی اینکه هر طرحی که بخواهد اجرا شود یا باید قانونی برای برای آن وجود داشته باشد و یا مصوبه‌ای برای آن گرفته شود، حال این سؤال مطرح بوده که قانون اجرای این طرح کجا است؟

این فعال محیط‌زیست با اشاره به اینکه بهانه بعدی رونق گردشگری است، تصریح کرد: این درحالی است که میراث فرهنگی عنوان می‌کند نیازی به این جاده نداریم و می‌توان از طریق نوبت‌بندی برای بازدید در این محوطه، هم بار ترافیک مسیر را کنترل و هم برای بازدید از منطقه جذابیت ایجاد کرد.

وی با بیان اینکه درحال حاضر در محوطه گنجنامه از دست‌فروش گرفته تا فال‌گیر و گدا و توزیع‌کننده مواد مخدر به‌راحتی حضور دارند، افزود: حتی به اعضای تورهای گردشگری پیشنهاد خرید مواد مخدر داده می‌شود.

سوزنچی با اشاره به چرایی بروز این اتفاقات در گنجنامه‌، گفت: گردشگری در این محوطه مفت تمام می‌شود؛ به‌طوری که گردشگر بدون پرداخت ریالی از منطقه بازدید کرده و زیلوی خود را در کنار رودخانه پهن می‌کند و با کوله‌بار مواد غذایی که از شهر خود آورده غذایی درست کرده و می‌خورد و حتی استحمام می‌کند! درواقع آورده برای همدان ندارد.

وی ادامه داد: باید میزان ترافیک محور مشخص شود که چند ساعت و چند روز در سال است و اینکه آیا راهکار مدیریتی نمی‌توان برای آن داشت؟

سوزنچی با بیان اینکه اگر واقعاً به فکر جذب گردشگر برای این محوطه هستند در گام نخست باید کتیبه را معرفی کنند نه اینکه به دنبال اتوبان‌سازی باشند، افزود: در گام نخست باید متولی این منطقه را مشخص کنند؛ زیرا درحال حاضر متولی خاصی وجود ندارد. جالب است بدانید اصلی‌ترین دلیل گنجنامه بودن گنجنامه، کتیبه‌هایی است که در پس چند درخت مخفی مانده و ما فعالان محیط‌زیست بارها از متولیان درخواست کردیم که نسبت به قطع این درختان اقدام کنند! اما به بهانه حفظ محیط‌زیست و لزوم حفظ درخت، به‌صورت بی‌قاعده این اثر ارزشمند اغلب از منظر گردشگران دور می‌ماند؛ این درحالی است که در کرمانشاه برای دیده شدن طاق‌بستان چند صد درخت بریده شد، زیرا هویت این محوطه تاریخی پشت درختان پنهان مانده بود.

   چه بر سر کولر همدان خواهد آمد؟

دیگر کارشناس محیط‌زیست دارای تخصص زمین‌شناسی نیز در ادامه از دیدگاه زمین‌شناسی به بحث ایجاد اتوبان و مخاطرات آن ورود کرده و گفت: گنجنامه به‌لحاظ زمین‌شناسی یک منطقه کاملاً پیچیده است؛ یعنی در طول چند کیلومتر ما با بیش از 10 تیپ توده سنگی مواجه‌ایم.

پریا بهزادتبار با بیان اینکه اگر قرار است در این محور جاده‌کشی اتفاق بیفتد مطمئناً به روش انفجاری خواهد بود زیرا توده‌های گرانیتی و برخی دیگر از کانی‌ها را نمی‌توان با ماشین‌آلات جاده کشی شکست و یا تخریب کرد، ابراز کرد: حال سؤال این است که ما در منطقه‌ای که مهم‌ترین خطر آن وجود بلوک‌های آزاد است (یعنی ما در این منطقه زمین‌لغزش‌هایی از نوع واژگونی و ریزش داریم)، چگونه می‌خواهیم جاده‌کشی با روش انفجاری انجام دهیم؟ زیرا مشخص نیست در مسیر چه بلوکی با چه حجمی از کدام منطقه قرار است آزاد شود؛ حال آنکه یقیناً به هنگام این جاده‌کشی ورودی و خروجی محوطه بسته نخواهد شد.

این دکترای ژئو‌تکنیک افزود: چون مؤلفه‌هایی که ریخت‌شناسی یک منطقه را کنترل می‌کنند از مواردی همچون نوع توده سنگ، زمین‌شناسی ساختمانی، هیدولوژی، هیدروژئولوژی و نرخ هوازی بوده، پس وقتی قرار است حجم زیادی از خاک منطقه برای جاده‌کشی خارج شود، این تعادل برهم زده می‌شود.

این متخصص حوزه زمین‌شناسی گفت: موضوع مذکور با برهم زدن این تعادل در کمترین حالت، با فرض بر اینکه میلیون‌ها سال دیگر تعادل بازهم شکل بگیرد، افزایش فرسایش خاک را به همراه دارد؛ حال آنکه مشخص نیست این حجم از خاک به کجا انتقال داده می‌شود و چه بر سر سیستم منطقه خواهد آمد.

بهزادتبار با بیان اینکه حتی آلودگی که بر اثر این جاده‌کشی وارد سیستم‌های آبخوانی منطقه می‌شود نیز به‌لحاظ زمین‌شناسی قابل بحث و بررسی است، ابراز کرد: مسئله دیگر اینکه درحال حاضر گنجنامه نقش کولر را برای شهر همدان بازی می‌کند؛ حال فرض کنید چندین ماه قرار است خروارها خاک وارد دریچه این کولر شود، بنابراین این سؤال مطرح بوده که برای کنترل این حجم از ریزگرد و گردوخاک چه تدبیری پیش‌بینی شده است؟

وی افزود: علاوه‌بر این مشخص نیست چه بر سر آبخوان‌های معلق منطقه خواهد آمد، زیرا ما در بین توده‌های گرانیتی همواره آبخوان‌های معلق داریم که به‌صورت فصلی ایجاد می‌شوند؛ بنده واقعاً نمی‌دانم مطالعات فاز صفری که برای پروژه انجام شده، در چه فصلی صورت پذیرفته که عنوان می‌کنند در این منطقه آبخوان معلقی وجود ندارد و یا اینکه چه بر سرسیستم‌های هیدولوژیکی و هیدروژئولوژیکی منطقه خواهد آمد؟ زیرا در این منطقه آبراه‌های ما از نوع دنریتی بوده که اگر قرار است این آبراه‌ها قطع شوند، هیچ روش بهسازی برای آن‌ها نمی‌توان متصور شد.

   نگاه اقتصادی به محوطه گنجنامه غلط است

در ادامه یکی دیگر از فعالان حوزه محیط‌زیست که سال‌ها است با دوچرخه‌سواری مسیرهای گردشگری کشور را طی می‌کند نیز با بیان اینکه نباید به گنجنامه و این محور گردشگری نگاه اقتصادی داشت بلکه نگاه ما به منطقه مذکور می‌بایست محیط‌زیستی و گردشگری باشد، گفت: بنده با توجه فعالیتم در عرصه کوهنوری و دوچرخه‌سواری با قاطعیت اعلام می‌کنم این محور از بار ترافیکی بالایی برخوردار نیست و تنها در ساعات خاصی از روزهای تعطیل ممکن است با حجمی از ترافیک در این محور مواجه بود.

درویشی با بیان اینکه اگر مسئولان به فکر توسعه شهر هستند چرا تنها منطقه جنوب جغرافی شهر مد نظر آن‌ها است؟ ابراز کرد: چرا توجهی به منطقه شهرک بهشتی تا تفریجان و یا منطقه ورکانه نمی‌شود که فاصله بین باغات تازه احداث‌شده با وسط جاده حتی کمتر از هشت متر است!

وی با بیان اینکه شاید صرفه اقتصادی این عزیزان در این منطقه ( گنجنامه) بیشتر است، افزود: اگر تنها دغدغه آن‌ها حل مشکل مردم بوده، چرا سال‌ها است برای گره ترافیک خیابان کرمانشاه چاره‌جویی نمی‌شود؟

این فعال محیط‌زیست با اشاره به اینکه بحث راه برگشت گنجنامه یک مقوله اشتباه است و نباید به آن پرداخته شود، گفت: اگر به دنبال راهکار هستیم، استفاده از خودروهای برقی و نیز حمل‌ونقل عمومی و یا فرهنگ‌سازی برای بهره‌مندی از دوچرخه و درعین‌حال لذت بردن از مناظر، راهکارهای بسیار مناسب‌تری است.

وی با اشاره به اینکه باید برای بازدید از محوطه گنجنامه ورودی تعریف کرد زیرا در دیگر شهرها برای کوچک‌ترین داشته طبیعی و تاریخی خود ارزش قائل بوده و بابت بازدید از آن از گردشگر هزینه دریافت می‌شود پس دلیلی وجود ندارد که گردشگر تا دم کتیبه گنجنامه با خودروی شخصی برود، گفت: نباید در راه شاهی تاریکدره که تاریخچه آن به سه هزار سال پیش برمی‌گردد و حتی عنوان می‌شود که دانیال نبی و حبقوق نبی از این راه برای تردد استفاده کرده‌اند به بهانه راه برگشت گنجنامه شاهد دست‌کاری باشیم.

   شهرداری خود بزرگ‌ترین عامل تخریب محیط‌زیست شهری است

در ادامه دیگر فعال گردشگری از انجمن سفیران محیط‌زیست نیز با بیان اینکه به اعتقاد بنده بزرگ‌ترین عامل تخریب محیط‌زیست شهری در همدان شهرداری است، گفت: بر این اساس اگر شهرداری رفتار خود را نسبت به محیط‌زیست با رعایت پایداری آن تغییر دهد، تمام مشکلات محیط‌زیست شهری همدان مرتفع خواهند شد.

علی‌اکبر مهرجو با اشاره به اینکه درحال حاضر در موارد متعددی شهرداری همدان از ظرفیت متخصصین دانشگاه بوعلی‌سینا به‌عنوان سپری برای موضوعاتی همچون قطع درختان استفاده می‌کند، تشریح کرد: به‌طوری که هر درخت که توسط شهرداری قطع می‌شود، عنوان می‌کنند این مهم ضمن رایزنی با متخصصین دانشگاه انجام می‌شود؛ حال آنکه بنده شخصاً این موضوع را بررسی کردم و مشخص شد تنها در یک جلسه این متخصصین نظر خود را درخصوص شرایط قطع برخی درختان اعلام کرده‌اند، واگرنه نظارتی بر قطع درختان در محیط شهری ندارند.

وی با بیان اینکه در موضوع گنجنامه اگر قرار است کاری در عرصه دسترسی بهتر به آن انجام شود می‌بایست براساس مطالعه انجام پذیرد، اظهار کرد: کسی که ارزش کوه، درخت و آب را می‌داند، نیازی به احداث جاده در این محور نمی‌بیند.

این فعال محیط‌زیست ادامه داد: اگر بهانه گردشگری است، ما در این محوطه چیزی برای گردشگر ایجاد نکرده و نداریم که بخواهیم عرضه کنیم و بابت آن پولی دریافت کنیم.

مهرجو با اشاره به اینکه اگر به دنبال کاری در این محوطه جهت جذب گردشگر هستند ایجاد موزه و یا برگزاری کلاس برای گردشگران از ارجحیت بیشتری برخوردار است، افزود: متأسفانه درحال حاضر در گنجنامه تنها چند قلیان‌فروش، بلال‌فروش و دست‌فروش خدمات‌دهی می‌کنند؛ بنابراین اگر واقعاً برای گردشگر‌ی می‌خواهند کار بکنند، در بحث زباله و فاضلاب این محوطه که بیداد می‌کند، ورود کنند.

این فعال حوزه محیط‌زیست با بیان اینکه اکنون دشت میشان درحال از بین رفتن است چرا برای حفظ آن کاری نمی‌کنند؟ افزود: ما درکشور هیچ کوهستانی را نداریم که از مرکز شهر بتوان با یک کورس ماشین سوار شدن به کوهپایه آن رسید و درواقع الوند کوهستانی استثنایی است.

وی با اشاره به اینکه می‌توان برای تقویت گردشگری این منطقه از خودروهای عمومی مدرن استفاده کرد البته نه این اتوبوس‌های از رده خارج شده‌ای که بخش اعظم آلودگی هوای همدان به‌دلیل دود‌زایی آن‌ها است، گفت: مسئله این است که ما طی سال‌ها برای معماری و ساختار تاریخی شهر همدان کاری نکردیم و حتی با پیاده‌راه کردن میدان امام (ره) منجر به ایجاد آلودگی بصری بسیار شدیم؛ برای نمونه برپا داشتن چراغ‌های روشنایی سیاه‌رنگ که حتی خط آسمان شهر را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است.

مهرجو افزود: از طرفی حضور بی‌شمار مأمورین انضباط شهری و نیروی انتظامی در میدان مرکزی بیشتر در ذهن گردشگر ناامنی را تداعی می‌کند حال آنکه یکی از شاخصه‌های محوطه گردشگری، ایجاد امنیت است.

وی با بیان اینکه همین شرایط را در پی اجرای این پروژه در گنجنامه شاهد خواهیم بود، گفت: ما می‌خواهیم انبوهی از خودرو را به محل هدایت کنیم که هیچ عایدی برای شهر همدان ندارد، حال آنکه ای‌کاش به‌جای این دست‌فروشان که همگی هم غیر بومی هستند، در این محوطه همان جگرکی‌های سابق را نگه داشته بودیم.

این فعال محیط‌زیست افزود: از این‌دست کارهای بی‌مطالعه متأسفانه در همدان به بهانه گردشگری فراوان است؛ به‌عنوان مثال چندسال پیش عنوان شد که می‌خواهند در جوار سد اکباتان پارک جنگلی احداث کنند، بنابراین در نخستین گام راه آسفالتی در این مسیر کشیده شد و با ایجاد این راه تنها یک‌سری اراذل و اوباش قلیان‌کش به این محل گسیل شدند که در محوطه با موتورهایشان تک‌چرخ می‌زنند، حال آنکه ذهن ما وقتی اسم پارک جنگلی می‌آید، به محلی معطوف می‌شود که در آن می‌توان به‌راحتی پوشش گیاهی و حیات وحش را مشاهده کرد؛ اما متأسفانه این زیرساخت ایجادشده هیچ‌گونه پاسخگویی به مباحث عنوان‌شده ندارد و این درحالی است که در ساده‌ترین حالت می‌توان در این محوطه سایت پرنده نگری را دایر کرد.

وی با اشاره به اینکه حتی باید برای مبلمان و اِلمان‌های نصب‌شده در محوطه نیز مطالعه و بررسی انجام می‌پذیرفت، گفت: جالب است در ورودی این محوطه یک تابلو عکس جوجه‌تیغی به‌عنوان نماد جانوری غالب منطقه نصب شده است، حال آنکه دریغ از یک جوجه‌تیغی در محل! زیرا با ایجاد راه دسترسی آسفالته و حضور افراد بدون قاعده، بخش اعظمی از حیات وحش منجر به کوچ از منطقه می‌شوند.